imiş. Aynurun cavab yazmaması, hetta mektubu aldıqdan sonra qızların gülüşmesi Kenanın qelbini çox incidibmiş.
Senan onu da bildirdi ki, Kenan futbolu çox sevirdi. Yaşına, artıq telebe olmasına baxmayaraq özünden yaşca balacalarla futbol oynayırmış. Evin kiçiyi olduğuna göre çox erköyün imiş. Hemişe özünü uşaq hesab eder, uşaq kimi hereketler ederdi. Qısacası uşaq olmağı çox severmiş Kenan.
Artıq aylar keçib. Aynur hele de özüne gelmeyib. Ele gün olmur ki, o seher - axşam Kenanın şekline baxıb göz yaşı tökmesin, ele gün olmur ki, öz ozünü imtahana çekib özünü günahkar çıxarmasın. Artıq heyatdan küskün veziyyetde yaşayır. Allahdan tek arzusu ise bir daha kimse terefinden sevgi etirafı eşitmemekdi. Çünki, bunu Kenana haqsızlıq kimi düşünürdü.
Artıq Kenanin ölümünü bildiyi günden beri her defe Bakıya gelende mütleq amma mütleq Kenangilin küçesine geder, onların evlerine, pencerlerine, Kenangilin hemişe futbol oynadıqları yere baxib acı-acı göz yaşı tökürdü.
Kenanın ölümüne sebeb ne idi bilmirdi, amma özünü günahkar hiss edirdi Kenanın qarşısında. Artıq onun sevgisine de inanırdı, yazdığı mektuba da. Amma ne fayda olan olmuşdu. Ne Kenan heyatda idi, ne de onun mektubu. Tek tesellisi kiçik oyuncaq ayısı - Kenanı, Senanın şekilleri içerisinden götürdüyü Kenanın şekili, bir de Kenanın çox sevdiyi Rafet El Roman mahnıları olmuşdu. En çox da Rafetin "Son mektub" mahnısı.
Heç cür Kenanını gördüyü son günü unuda bilmirdi. Onun üzünde ki, kederi, gözlerinde ki, qemi. Hetta Kenanın onun üçün son gün qoyduğu mahnıda deyilen "acıya alışarsan" sözü ox olub üreyine sancılırdı. O heç cür bu acıya alışa bilmirdi. Eksine günü-günden yarası köz olub onu yandırırdı.
Kenanın şekili qarşısında tek işletdiyi söz ise "Gecikdim" idi. Beli Aynur gecikmişdi. Kenanı sevmeye, onun saf sevgisine, ilk defe edilen sevgi etirafına qarşılıq vermeye gecikmişdi. Bu gecikme ömrü boyu onun çekilmez yükü, derdi olacaqdı.
Kenanın harda öldüyüne geldikde ise, Kenan ilk defe Aynuru gördüyü yerde, en

<< 1 [2] 3 >>