YAZAR:KÖNÜL

***
- Niye menden ne sebebe sene hech vaxt " Seni sevirem" demediyimi sorushmamisan? - Baxishlari mene yad idi.
- Chunki mene senin sozlerin yox,ozun lazimsan. ,- uzunu ellerimin arasina almishdim.
- Kimi chox sevdimse,meni terk etdi Gulsum. Evvelce anam,sonra ilde bir defe uzunu gorduyum ya gormediyim atam.. Getmezsen he sen,getmezsen? - umidle gozlerime baxmishdi.
- Olerem de,getmerem . ,- dodagimi dodaglarina toxundurmushdu. ,- sen menim her sheyimsen,men nece senden gede bilerem ?
- Men "get" desem de getme.. Sen de meni goyub getme..
Hech ne deye bilmemishdim. Sadece sarilmishdim,mohkem-mohkem,guven verercesine.. Onu ilk defe idi ki,bele gorurdum. Sabah ona destek olmag uchun qebirustune getmeyi ozume borc bilmishdim,aglimin bir terefine yazmishdim. Bele bir gunde onu tek qoya bilmezdim..
***
Mezarligin soyug atmosferi ele soyug olan havaya inad sanki insanin sumuklerine ishleyirdi. Yanimda,bashini ashagi dikib keskin addimlarla yeriyen adama bir anlig nezerlerimi cemledim. Chox kefsiz idi,gashlari duyumlu idi. Addimlarini yavashladanda ise chatdigimizi anladim,bu idi garshidaki mezar. Chohresi gozel,bichimli gashlari digget celb eden gadin - Gonche Aslanli.
Cahangir ellerindeki chichekleri mezarin ustune goyub shekile ele bir baxdi ki.. Tekce o baxisha bele gozlerim dolmushdu. Dunen geceden beri bu insan menim evli oldugum sert,soyugganli Cahangir deyildi,anasiz galmish 5-6 yashli kichik oglan ushagi idi. O aglamasa da,gozlerinde ele bir ifade var idi ki,men sessiz-sessiz aglayirdim.
- Kash ozunu mene gore gurban vermeseydin ,- ellerine torpagi alib,ovucunda mohkem-mohkem sixdi ,- sensiz chox chetindir,ana ,- gozlerini yummushdu. " Ana" kelimesi agzindan chixanda,yumulu gozlerinden bir damla yash dushmushdu ,- boguluram,yashaya bilmirem !! Kash senin yerine men olsey..
- Sus,Cahangir,sus!! - agzindan chixan kelimelere ne geder sebr gostersem de artig doze bilmemishdim. Dizlerimin ustune chokerek onun boynunu gucaglamishdim. ,- ne

[1] 2 3 ... 6 >>