Offf! Lenete gelesen! Bu telefonu biri söndürsün..! Başımı yastığın altına saldım! Ne fayda...Sanki telefon qesdime durmuş kimi susmurdu!

"Off!" - çaresiz qalıb yastığı hirsle kenara atdım. Gözümü açmadan elimi kenardakı çekmecenin üzerinde gezdirdim. Budur, elime gelen telefonla kimin zeng etdiyine baxmadan qulağıma qoydum.

"Suay!" - deye qarşıdan gelen çığırma sesi ile üzümü turşudub, celd telefonu qulağımdan uzaqlaşdırım. Tebii ki, seherin gözü açılmamış zeng eden Nerminden başqası ola bilmezdi. Bu qızın geceler yatıb-yatmadığına herden şübhe edirem, doğrusu. Yeniden telefonu qulağıma götürüb dinlemeye çalışdım. Tebii, bele cır sesi nece dinlemek olarsa.

"Suay, indi oyandım deme!" - deye çığırması ile artıq beynim zonquldamağa başlamışdı.

"Dünya hele oyanmayıb, menim oyanmamağımın neyi qeribedi?" - deye qeribe cümle qurdum. Bunun üçün özümü mütleq cezalandırmalı idim.

"Saata bax" - bu defe yavaş terzde dillenmesi ile telefonu asta hereketle qulağımdan uzaqlaşdırdım. Zorla gözümün birini açıb divardakı saata baxmağımla yerimden dik atıldım. Gecikmişdim!

"Zehrimara qalasan!" - hirsle telefonu kenara atıb, celd yerimden götürüldüm. El-üzümü yumaq üçün hamama teref qaçırdım ki, ayağımın stula ilişmesi ile soyuq döşemeni qucaqladım.

"Offf! Zibile qalasan!".

"Suay, nolub, qızım?!" - deye nenem heyecanla içeri girdi. Birteher bedenimi döşemeden ayırıb yerde oturaq veziyyete geldim. Ağrıyan ayağımı elime alıb ovuşdurmağa başladım.

"Döşememizi çox sevdiyimi demişdim?" - ağrıya göre üzümü turşudaraq soruşdum. Sualıma qarşı nenem çaşqınlıqla üzüme baxdı.

"Ne danışırsan, ay bala?".

"Deyesen, nevene yeniden gezmeyi öyretmeli olacaqsan, Terane xanım" - istehza dolu cümleme qarşı qaşlarını çatdı.

"Böyüyüb meni dolayır" - dedi zarafatyana eseble. Bu hereketine gülümseyecekdim ki...Zibile qalasan! Gecikirdim! Ayağımın ağrısına ehemiyyet vermeden celd yerden götürülüb hamam otağına qaçdım. Gündelik işimi gördükden sonra ilk elime gelen cins

[1] 2 3 ... 8 >>