_______________________________________________________

Qırılma sesiyle yerimden dik atıldım. Bu da ne idi bele? Nene?! Ağlıma gelen düşünceyle celd yerimden götürüldüm. Metbexin qapısından gördüyümle sanki qanım damarlarımda dondu. Nenem metbex masasına tutunmuş her an yıxılacaq veziyyetdeydi.

"Nene?!" - celd qoluna girib yavaşca stula eyleşmesine kömek etdim. Gözümü etrafdakı şüşe qırıntılarına çevirdim. Bu veziyyeti neçe defe yaşadığımızı artıq unutmuşdum.

"Sakit ol, qızım, y-axşıyam".

"H-ekimi çağırım?" - sesimin titremesine engel ola bilmemişdim. Ayağıma batan şüşe qırıntılarına fikir vermeden qarşısında diz çökdüm. Ellerini elime aldım. Buz bağlamış yumşaq ellerini celd dodalarıma götürüb qızdırmaq istercesine öpdüm.

"Qorxma, bala, yaxşıyam" - gözlerini ağır-ağır yumub açdı. Bilirdim deyildi! Heç yaxşı deyildi! Ağarmış siması, buz bağlamış bedeni haqlı olduğumu gösterirdi. Lenete gelsin...! Men haqlı olmaq istemirdim! Döşemedeki şüşe qırıntılarından ehtiyat ederek ayağa qalxdım. Qarşıdakı şkafdan temiz stekan çıxarıb su ile doldurdum. Çekeceyi açıb nenemin bele zamanlarda içdiyi dermanı götürdüm ve su ile birlikde ona uzatdım. Dermanı ağzına atıb suyu da üzerinden içdi. Derman birazdan tesirini göstermeli idi.

"Gel" - dermanını içdikden sonra qoluna girdim. Asta addımlarla metbexden çıxıb otağına doğru yöneldik. Yatağa yatırıb üstünü yaxşıca örtdüm ve yatağın kenarında kiçik yer ayırıb eyleşdim.

"İndi nece hiss edirsen? Daha yaxşısan? - çetinlikle nefes aldı.

"Qorxma, qızım, daha yaxşıyam" - derman artıq tesirini gösterirdi.

Ne qeder vaxtdı burada oturub onu izlediyimi bilmirem. Deqiqelerlemi? Saatlarlamı? Artıq dan yeri sökülür, etraf işıqlanmağa başlayırdı. Mense bir saniye bele ondan gözümü ayırmırdım. Onsuz ne ederdim axı men? Ona bir şey olsa...Menim heyatım iki il evvel deyişdi. Nenemin xesteliyini öyrenende içinde sadece nenem ve men olan sakit, dinc heyatımız başıma uçdu. Bir qızın heyatı daha ne qeder berbad ola biler

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>