axı? Menim nenem, tek ailem ağır xesteydi. Qan xerçengi...Boğazıma oturan yumruya inad zorla udqundum. Bunu qebul etmek o qeder çetin idi ki. Önceler ne edeceyimi, bununla nece yaşayacağımı bilmirdim. Haqsız deyildim axı...Bir insanın xeyal bele etmekden qorxduğu şeyleri yaşayırdım. Men neyleyerem onsuz? Atama her zaman borclu olacam. Onun maddi yardımı ile nenemi en yaxşı hekimlere apardım. En yaxşı xestaxanalarda müalice aldı. Ancaq bu qederdi...Elimden gelen sadece bu qederdi...Lenete gelsin ki, onu yaşatmağın başqa yolunu bilmirdim! Elimi titreyen dodaqlarıma basdırdım. Her keçen gün daha da teslim olurdu xesteliye. Bir gün onsuz heyata oyanacağımı bilmek o qeder ağır gelir ki. Hele o gün yaxındısa...

Hemin gecenin üstünden iki gün keçmişdi. Nenem özünü nisbeten daha yaxşı hiss etmeye başlamışdı. Deqiqelerledi ki, şirkete geyinmeye paltar axtarırdım. Böyük seylerden sonra istediyimi tapmışdım. Dizden üç barmaq aşağı zümrüd rengli etekle, qara dirsekden olan sade köyneyi üzerime keçirdim. Saçlarımı olduğu kimi açıq buraxıb, her zamankı kimi sade makiyaj etdim. Otaqdan çıxmağımla metbexden gelen lezzetli qoxu burnuma doldu. Mmmm...

"Beh, beh...Terane xanım bunları neye borcluyuq?" - deye soruşdum qapının pervazına söykenerek. Nenem metbexin içinde get-geldeydi. Sesimi eşiden kimi ayaq saxlayıb mene teref döndü.

"Eşiden ele bilecek heç bişirmirem " - dillendi yalançı inciklikle. İçeri girdim. Hemişeki kimi yanağına yumşaq öpüş qondurub masa arxasında eyleşdim. Hemin deqiqe yumuşamışdı. Çayları masaya yerleşdirib qarşımda eyleşdi.

"Suay, bu gün yemekden sonra Aynur xalangile getmek isteyirem. Çoxdandı görüşmürük. Bilirsen ayağına göre o gele bilmir. Men de getmirem deye giley-güzar edir" - nenemin sözleriyle gözlerimi masadan qaldırıb ona çevirdim. Aynur xalagil bizim köhne qonşumuz hem de nenemin en yaxın refiqesi idi. Onun xetrini çox isteyirdim, ancaq ki, nenemi tek buraxa bilmezdim.

"Nene, sen meni gözle işden gelende birlikde gederik. He?" -

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>