ve atandı.O senin anan deyil. O
Alxaz: Dayanın!Siz qardaşsınız?
Zefer: Bu uşaq çox ağıllıdı.Murada hemişe deyirdim.Deyirdim Alxaz böyük adam olacaq.Aranızda tek güvenilecek adam odu.Senin kimi qorxaq deyil Cefeeer...
Deniz: Ata bu doğrudu?
Cefer: Yox! Zefer gedib tek danışaq
Zefer: Nece meslehetdi.Sende analığını yerden qaldır
Kinaye dolu ifadeyle Denize baxdı
Deniz: Ana o adam ne demeye çalışırdı
Alxaz: Haqlıdı o senin anan deyil...
-----------------------------------------
Döşeyinin altında illerdir gizletdiyi ipi çıxartdı.Bir...bir stol...bir xırıltı...Gözünde Denizin dalğaları canlandı, yaşlı, uşaq, cavan oğlan...indi hamısı yox olurdu bir-bir toz olurdular...Bu yaşına qeder doğru - dürüst nefes almamışdı onsuzda. Sonudamı boğularaq olacaqdı...Gülmeyi unutmuş siması acılar içindemi nöqte qoyacaqdı.Ayaqları havada yellenirdi. Çabalayırdı.Nefes almaq isteyirdi.Bir neçe deqiqelik eziyyet ve rahatlıq.Bunu düşünüb çıxmışdı bu yola.Çox çetin olduğunu anlayırdı.Ele bil bu deqiqe boğazı yerinden qopacaqdı.Yaşamağa icaze vermeyenler, ölmeyine sessiz qalmışdı...O sandı ki saatlar keçib, amma cemi 17 saniye idi...

Alxaz binaya girib pillekenleri bir bir qalxmağa başladı.Kaş divarların dili olsaydı.Divarlar, yer, göy, binanın her daşı qışqırırdı "Tez ol" deye.Bunu ağıllılar eşitmezdi.Artıq 30 saniye...31...32...33...34...35...36...
Alxaz: Zarina!!!
Axırki o çatmışdı.Zarinanın ayaqlarını tutub yuxarı qaldırdı
Alxaz: Elçin bey! ! Elçin bey! !
Elçin: Ne olu...
Elçin bey tez stola çıxıb ipi kesdi
Alxaz: Aç gözünü...xahiş edirem...indi olmaz
Elçin: Men Zefer beye zeng vurum
Alxaz: Bunu etmeli deyildin.Aç gözünü
Alxaz onu oyandırmağa çalışırdı
Alxaz: Seni sevirem...
-----------------------------------------
Zefer bey Pervine teref getdi
Zefer: Senin qızın...
Onun sözünü Elçin beyin zengi kesdi
Zefer: Ne var Elçin?!
Zefer bey heçne demedün evden çıxdı.Bir müddet sonra otağın qabağında idi
Zarina çarpayıda uzanmışdı, Alxaz yanında oturmuşdu
Zefer:

<< 1 ... 30 31 [32] 33 34 ... 41 >>