teessüf Zarina heç onun cesedi tanınacaq halda deyil
Zarina: Elçin bey öldü...
Zarina gözyaşlarını tuta bilmedi.Çox isteyirdi onu.Axı bu 5 ilde her gün onu görmüşdü.Hem heç vaxt ona pis davranmamışdı.Çox heyif.Çox teessüf edirdi.
Zarina: Niye öldü axı...
O çarpayıya uzandı.Düşdüyü quyuda sürüklenirdi...
Zarina: Men daha yaşamaq istemirem...
-----------------------------------------
Zefer: Neven necedi?
Cefer: Yaxşı.
Zefer: Bes Pervin?
Cefer: O senlik deyil
Zefer: Yox qardaş.Esas senlik deyil.Pervini menden alan sensen.
Cefer: Niye çağırmısan meni?Pervine göre?
Zefer: Yox neynirem Pervini.Qisasa göre.Sen menden xöşbextliyimi aldın sıra mendedi.Ne olmuşdu Samireye onunla yaşayardın.İndi seni bir yere aparacam
-----------------------------------------
Zarinanın otağı tepikle açıldı.Maskalı biri Pervin xanımı otağa getirib.Heqiqi menada yere tulladı
Zefer: Qızını tanımaq isteyirdin?Tanış ol qızın Zarina! !
Pervin xanım sanki keyimişdi.Etmediyi pislik qalmayan bu qız onun qızı idi
Zefer: Bitir işini!
Cefer: Yox! Yox Zefer xahiş edirem.Bağışla onun canını.Acı bize
Zefer elinin tersiyle ona sille vurdu
Zefer: Öldür
Zarina celd yerinden qalxıb qapıya tered getdi
Zefer: Hara?
Zarina: Mundarlardan uzağa!
Zefer bey Zarinanı tuta bilmedi.O durmadan qaçırdı.Heyetdeki gözetçinidü iteleyib yola qaçdı.Ağır gelirdi bunlar...çox ağır...Biranda gelen maşın dayana bilmeyib Zarinanı vurdu.Her yeri bulanıq görünürdü.Alxaz maşından enib onun yanına geldi.Bir de qırıq-qırıq Alxazın sesini eşidirdi
Alxaz: Za..ina.Qorxma...
-----------------------------------------
Xestexananın dehlizinde idiler hamısı. Neyi gözleyirdiler...öldürüb öldürmediklerini öyrenmeyi...Alxaz bir terefde çöküb qalmışdı. Pervin xanım ağlayırdı.Hem peşmançılığı üçün hem de qızını heç vaxt qazana bilmeyeceyi üçün.
Dehlizin o başından ayaq sesleri eşidildi...bir de insanın içini parçalayan ses tonu
Deniz: Zarina...
Deniz emeliyyat otağının qapısını yumruqlayırdı.Bu böyük adam körpe

<< 1 ... 36 37 [38] 39 40 41 >>