Laylanı sevirdi. Azad ilk defe sevirdi. Qalib olanın özü olduğunu düşünürdü.Amma bir şeyi unutmuşdu. Xeyanete uğramış aşiq ve nifret dolu bir adam . Selim. İndi Selimi reqib olaraq bele görmürdü...
-----------------------------------------
Laylanın ede bileceyi tek şey otağının bir küncüne qısılıb ağlamaq idi. Axı o bilirdi. Bilirdiki Azadı yox Selimi sevir. Atası demişdiki Azad mütleq ona zeng vuracaq. Layla bu günahla nece yaşayacağını da bilmirdi. Zöhrenin heyatını mehv edecekdi. Eslinde qaçıb getmeyi düşünmüşdü. Amma atası tek sığınacağı idi. Qorxurdu ondan uzaqda yox olmaqdan qorxurdu. Bes istediyi bu deyilmiydi 'yox olmaq' Bir şeker misalı yağışda erimek...
Laylanın çalan telfonu fikirlerini bir anlıq dayandırmışdı.
" Beli."
" Menem Layla...Azad."
Laylanın gözyaşları yene axırdı. Boğazındakı yumruq daha da böyüyürdü
" Layla ordasan?"
.Azad zeng vurub vurmamaq arasında çox gedib gelmişdi. Amma hisslerine meğlub olmuşdu.
" Burdayam " Laylanın sesi düşündüyünden daha deqiq çıxmışdı
" Layla belke biz görüşek? Danışmalı olduğumuz şeyler var. "
" Men size biraz sonra xeber versem olar. .."
" He elbette"
Layla telfonu söndürüb atasının yanına getdi
" Azad menimle görüşmek isteyir. "
Fuad beyin üzünde yaranan gülüş, Laylanın medesini bulandırırdı
" Ne vaxt görüşeceksiniz?"
" Men hele cavabımı vermemişem. "
" Layla! Tez zeng vurub görüş teyin et."
" İstemirem ata..." sesi o qeder zeif çıxmışdıki atasının eşidib eşitmediyine emin deyildi.
" Biz bunu danışmışıq.Get dediyimi et. "
" Her şey pul deyil ata. Men Azadı sevmirem."
" Sevgi sizin uydurduğunuz yalandan başqa birşey deyil! Get ve dediyimi et."
-----------------------------------------
Layla üçün heyatının görüşü idi bu.Ferqi ise bu idiki...bu görüş onu çıxmaza sürükleyirdi...
Geldikleri restoran olduqca gösterişli idi. Layla etrafı inceleyerek elini paltarının eteyini sildi.Bu qeder tez terlemeyi normal deyildi. Sükutu pozan Azad oldu
" Layla sen bilirsen men evliyem"
" Bağışlayın

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 53 >>