Laylanın salamları, Zöhrenin elvidalarına qoşulurdu. Reqs edirdi iki xanım,gözlerinin qarşısında qaralan göyüzünde. Azad düşünürdü...Selim ona yaxşılıq etmişdi...belke oxuduğu kitablar haqlı idi...belke ruhu daha evvel ölecekdi. Gözqapaqları ağır gelirdi,aşağı sürüşürdü...tutunmağa gücü yox idi kipriklerinin. Bir onlar düşdü aşağı, bir de gözyaşı...özüne ağlamışdı

Layla nefesini eşidirdi...meşe nece uzaq idi. Ayaqları yalın idi, daşlar imcidirdi.
Layla çatdığı meşede, yerde yatan adama baxdı. Başının üstünde biri vardı. Xezri idi bu. Yaraya eliyle sert basdırır, qanı saxlamağa cehd edirdi. Ondan azca aralıda Selim üzündeki tebessümü gizletmirdi.

" Layla şalını ver!"

Layla Azadın yanında diz çökdü. Şalı boynundan çıxardıb Xezriye uzatdı.

" Mence yara o qeder pis deyil. Oxşuyur ki gülle heyati orqanları zedelemeyib. Onu eve aparaq. "

Xezri Azadı beline götürüb, Laylaya gelmesi üçün xeberdarlıq etdi. Layla Xezrinin dalınca sakitce gedirdiki, Selim onu qolundan tutub saxladı.

" 10 deqiqeye evde ol"

Xezri sözünü deyib yoluna davam etdi.

" Layla? "

" Bu niye etdin Selim?"

" Aramızdakı manee o idi? "

" Yox Selim.Bizim aramızda başqa manee var."

" Azad evli olduğu halda seninle görüşdü!"

" Sadece bir defe görüşdük. Onda da Azadın ne dediyini bilmirsen."

" Ne dedi?"

" Dua et ki ona heçne olmasın. Aramızdakı tek günahsız Azaddı."

Sözünü bitirib, eve doğru yerimeye başladı.
Gözünün qabağında o geceki görüşün perdesi açılırdı
"
" Layla sen bilirsen, men evliyem. "

" Bağışlayın meni..."

" Ancaq menim sene qarşı hisslerimidı bilmelisen. "

" Men..."

Bu söhbetden 5-6 deqiqe sonra gelmişdi Selim. Bilmirdi o deqiqelerde ne olduğunu bilmirdi.Amma onu öldürmek isteyecek qeder gözü dönmüşdü. Bu idimi sevgi...

" Layla, eger meni sevirsen seni qınaya bilmerem. Men de seni sevirem. Sen de meni qınama. Amma gözlerinde mene qarşı sevgi yoxdu. Mecburiyyet var. Men uşaq kimi davrana bilmerem. Men evliyem ve sevgimi kenara

<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 ... 53 >>