qefesi olan bu yere yox. Evine."

Laylayla Xezri qapıdan çıxıb maşına teref irelilemeye başladılar.

" Men bacardım Xezri."

" Tebrikler. "

" Üstelik sene söz haqqı vermeden özüm bacardım."

" İstesem danışardım. Amma sen bacar istedim."

İndi yene maşın ve yol.Amma bu yol qısa olacaqdı

" Demeli gedeceyin yer menim evimdi?"

" Bağışla. Elbette ora senin evindi gelmeyecem. Amma atamı qorxutmalı idim."

" Sen heqiqeten axmaqsan."

" Deyilem."

" Elbette deyilsen."

Budur çatmışdılar. Bu görüş daha çetin olacaqdı. Eger Zöhre onu öldürseydi haqlı idi. Amma Xezri buna icaze vermezdi.
Xezri qapının zengini sıxıb, Laylanın elini tutdu. Zöhre qapını açıb Laylanı görende, esebini saxlaya bilmedi, saxlamaqda istemirdi

" Senin burda ne işin var?! Sen ne haqla menim evime gelirsen?!"
Zöhre Laylanı iteleyib alçaq pillekenlerden yıxırdıki Xezri tutdu.

" Ne edirsen sen?! Heçne bilmeden mühakime vermek Azadla senin qanında var?! Sen, Selim, Azad içinizden biri Laylaya toxunsa, men bu qeder sakit olmayacam. Geç içeri evvelce Laylanı dinle!"

" Men onun üzünü görmek, sesini eşitmek istemirem."

" Keç içeri.Başa düşdüm sen günahsız incinmisen. Amma Laylanında günahı yoxdu."

Xezri Laylanın elinden tutub içeri girdi . Zöhre de onların ardınca.

" Danış Layla."

Xezrinin isti gülüşü Laylaya cesaret verirdi...İndi tam zamanı idi. Daha geriye dönüş olmayacaqdı. Sakit bir heyata çox yaxınlaşmışdı. İndi vaxt idi. İndi bitmeliydi bu menasızlıq...
-----------------------------------------
Layla boğazını arıtlayıb söze başladı

" Üzr isteyirem, istemeden seni çox incitmişem. Amma senin qeder men de günahsızam. Men çox çaresiz idim...."

15 deqiqeden çox idi ki Layla danışırdı. Her şeyi...Restoranda Azadın dediklerini...yaralanmasını...Zöhreni nece sevdiyini...

Zöhre nemli gözlerini silib ayağa qalxdı

" Azad hardadı?"

Xezriyle Layla da ayağa qalxdılar

" Azad emimin yanındadı."

" Meni ora aparın."

Layla üzündeki tebessümü

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 53 >>