gedeceyik."

" Menimle qal Xezri. Bağışla meni. Bütün sehvlerimi bağışla...men daha sehv etmeyecem, men daha getmeyecem."

Xezrinin üzünde acı bir tebessüm yarandı.Baxdığı boşluqdan aşağı gedecekdi...

Son da mütleq ölüm olacaqdı...en acizin ölümü, en yorğunun ölümü...çox sevenin ölümü...ele bir ölümki şimşek çaxdıqda Layla daha qorxmayacaqdı...
Salam Layla. Men bilmirem indi sen hardasan. Men daha kimseye Salam vermirem. Hamı üçün adi bir söz ezizim...menim yarama çevrildi. Sen menim Salam'ım idin. Başlanğıc idin...Neceki...bir mahnı vardı."Bakı sabahın xeyir".Orda bir yerde bu sözü ele nazla deyirdiki xanım Kerimova...Qeyri ixtiyari gülürdüm. Sen menim heyatımın o qismi idin. Dinlemekden doymadım. Bilirsen Layla men bacarmadım. Heç cür bacarmadım...seni unuda bilmedim. Meni sevmirdin ve men bunu bilirdim.İncidirdi Layla...sevgim incidirdi. İndi harda olduğunu bilmek istemirem. Niye bilimki. Sen özünü bil kifayetdi.

Sağol Salam'ım...

Zaman keçir ve sen heçne ede bilmirsen...sakitce gözleyirsen.Özün özünü yaxşı etmelisen. Keçmişde baş verenler yaşamağa qoymur...
Azad mektubu zerfe yerleşdirib, masanın üstüne qoydu. Saat gece 3 idi. Azad başını geriye söykeyib gözlerini yumdu. Seher bu mektubu gönderecekdi. Belke Layla başqa yerdeydi amma köhne eve gönderecekdi. Gözlerini yumanda o sehneler geri qayıdırdı. 2 il evvel olanlar...

"
Selim pilleleri qalxıb otağın qapısına çatdı...desteyi tutdu.Otaqda ise onun görmek istemeyeci şeyler olurdu

Laylayla Azad Selimi eve getirmişdiler. İndi ise onun otağını seliqeye salırdılar.
Layla elindeki paltarı şkafa qoyub geriye döndü. Azad elindeki şalvarı qatlamağa çalışırdı...

" Mene ver."

Azad sessiz elindekini uzatdı.
" Bu işde elede yaxşı deyilem."

" Zöhreden xeberin var?"

" He"

" Hardadı?"

"Xezrinin yanında."

" Ne?"

" Boş ver."

Layla daha sual vermedi. Sual vermek istemedi. Azad ayağa qalxıb Laylanın üzüne baxdı. Heç vaxt bele diqqetle baxmamışdı.
Üzünde yaranan tebessümü

<< 1 ... 49 50 [51] 52 53 >>