qalxdığı yere oturdu.
" Layla?"
" He?"
" Şimşek çaxır hele de.Gel otur sonra hazırlayarsan. "
Layla bacardıqca ondan uzaq oturmağa çalışırdı
" Men hannibal deyilem Layla. "
" Nece? "
" Seni yemeyecem. "
" Şey...yox men hemişe burda otururam. "
" Şimşek çaxsa yanıma gelme. "
" Men... gelmerem. "
" Amma men gelerem. "
Selim bir anda Laylanın yanına gelib onu özüne çekdi
" Ne-eeynirsen?"
" Qorxma deye qucaqlayıram. "
" Selim xahiş edirem uzaqlaş. "
" Burda sehv heçne yoxdu."
" Selim get yerinde otur."
" Yox " Selim özüde anlamırdı bu deli cesareti hardan gelmişdi ona.
" Seli -imm."
" Layla indi mene sarılmaq isteyirsen...onda neyi gözleyirsen..."
Layla başını Selimin sinesine söykedi. Nefes alış verişine nezaret ede bilmirdi
" Sakitleş Layla "
İndi Layla fikirleşirdiki heç kim onun adını bele gözel söylemeyib. Selim ise bu fürsetin bir daha ne vaxt geleceyini düşünüb onun saçlarını sığalayırdı...
-----------------------------------------
Nece de gözel keçmişdi bu bir hefte. İkiside ilk defe xöşbextliyi dadmışdı. Birlikde yeni çiçeklerde ekmişdiler. İşıqlar yanmışdı amma Selim getmemişdi. Şimşek çaxmırdı amma Layla 'get' dememişdi...İndi ise xöşbextliklerinin son gününü yaşayırdılar.
" Layla bura birdı ne vaxt geleceksen?"
" Atam icaze verende "
" Biz telefonla danışacağıq ele? "
" Yox "
" Axı niye?"
" Men gerçek heyatıma qayıdıram Selim."
" Layla "
" Getmeliyem "
" Başa düş seni yene görmeliyem. "
Selim geden maşının arxasından sadece çaresizce baxa bildi
" Men sandım ki daha...sevgilimsen " öz-özüne dediyi bu sözün gerçek olmasını nece isteyirdi
-----------------------------------------
Azad Laylanı günlerdiki görmürdü. Ne çox darıxdığını ona demek isteyirdi. Terleyen ellerini bir daha yuyub qalstukuny götürdü. Zöhre qapının kenarından telaşlı halda köyneyinin yaxasıyla oynayan Azada baxırdı. Ne olmuşdu ona bele. Niye evvelki Azad deyikdi
" Ver men bağlayım."
Azad gülümseyerek qalstuku Zöhreye uzatdı.
" Senin bir derdin var

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 53 >>