İki qardaş var imiş. Bunların qayğıya
möhtac anaları da var imiş. Her gece
qardaşlardan biri ananın xidmeti ile meşğul
olur, digeri ibadetle meşğul olardı… Bir
axşam, ibadet eden qardaş etdiyi
ibadetden aldığı hezz ve menevi rahatlığı
hiss edib qardaşına deyir:
— Bu gece de anama sen qulluq ele, men
ibadet edim.
— Qardaşı teklifi qebul edir. İbadet
ederken yuxuya geden qardaş yuxuda bir
ses eşidir. Ses ona:
— Qardaşını bağışladıq, seni de onun
xetrine bağışladıq. Bu sözleri eşiden genc:
— Men Allah Tealaya ibadet edirem.
Qardaşım ise anama xidmet edir. Bes ne
üçün meni onun etdiyi emele göre
bağışlayırsınız? Menim ibadetimin savabı,
fezileti daha çox olmalı deyil? dedi.
Ses ona:
— Senin etdiyin ibadetlere bizim heç bir
ehtiyacımız yoxdu. Ancaq, qardaşının
anana etdiyi xidmetlere ananın ehtiyacı
vardı, ona göre qardaşın valideynine etdiyi
qayğı Allah dergahında senin ibadetinden
daha yüksekdi