tonuna,danışığına bax.Sanki ...sanki...
Qız qaşlarını çatıb ayağa qalxdı.Sesinden hirsini cilovlamağa çalışdığı açıq-aydın bilinirdi.
-Bu söhbet burada bitmişdir Toğrul.Bir az da burada qalsam söhbetimiz şiddetli davaya çevrilecek ve inan ki,bu deqiqe seninle dava etmeye heç halım yoxdu.
-Otur yerine Leyla.Söhbet bitmeyib hele.
-Toğrul!Menimle bele danışa bilmezsen!Tebii ki, nişanlınam ancaq qulun deyilem.İyirmi dörd yaşında azad biriyem men.
-Leyla! -dedi adam bu defe daha sert sesle.İndi o da ayaga qalxmisdi.Masanın üstünden telefon ve maşın açarını götürdü.
-Toğrul inan çox yorğunam ezizim.Otağıma qayıdıb sadece olaraq uzanıb yatmaq isteyirem.Sabahkı devet üçün hazirlanmiş danışıq nitqime de nezer salmalıyam.
-Sen…senin işin,senin şirketin,senin devetlerin.Men bu heyatın harasındayam deye bilersen?
Leyla ona yaxınlaşıb elini tutdu.Gülümsedi.
-Sen menim nişanlımsan.Gelecekde evleneceyim adam.
Herçend ki,bu evlenmek meselesine özü bele inanmırdı,amma veziyyetden tek çıxış yolu bu cümleni qurmaq olduğunu hiss etdi.Qolunu qızın beline keçirib onu özüne teref çekende dodaqlarına bir öpüş qondurmaq istese de qız,ustalıqla dodaqlarını qaçırdığında onun dodaqları qızın yanağına toxundu.Onun bu hereketi Toğrulun hirslenmeyine sebeb olsa da bunu o anda Leyalaya biruze vermek istemeden yumuşaq ses tonu ile danışığına davam etdi.
-Sevdiyimle evlenmek menim haqqımdı Leyla.Amma görünür sen bu haqqı heç vaxt mene tanımayacaqsan.
Qız bır qeder sakit görünmeye çalışsa da hirsi gözlerinden belli olurdu.Derinden nefes alıb,fikrini toplamağa calışdı.
-Bu sözünden ne başa düşmeliyem?
Hirsini var gücü ile cilovlamağa çalışsa bele qarşısındakı qızın,nişanlısının ona qarşı olan bu cür soyuqluğu,evliliye qarşı etinadsızlığı bütün hisslerini alt-üst etmeye bes edirdi.Odurki,bir qeder yüksek ses tonu ile dişlerinin arasından hiddetle cavabladı Leylanı.
-Heç!Böyük bir heç!
-Hirslisen.Sonra danışaq belke hm?
Oğlan heç bir söz demeden arxasını dönüb uzaqlaşmışdı.Genc qız

<< 1 [2] 3 4 ... 228 >>