pıçıldadı.
-Bilmirem.Amma…amma men seni onsuzda sevirem Ceyhun.
Eşitdiyi ile teeccübden qaşları çatıldı adamın.İçinde sevincden çılğına dönse de ehtiyyatla soruşdu.
-Ne?
İstemir deye düşündü Leyla.Onun qaşlarını çatmasından,heç reaksiya vermemesinden bu qenaete gelmişdi.Bu etirafdan sonra,onun deyeceyi söz bu olmamalı idi en azından.Ne qeder çox xeyal qırıqlığı yaşadığını ona bildirmemeye çalışaraq gözlerini yumub,elini onun üreyinin üzerine qoydu.
-Seni sevirem.
Yanılmamışdı Ceyhun.Düz eşitmişdi.Üzünde tebessüm yaranarken sonradan eşitdikleri ile qaşları yeniden çatılmağa başladı.
-Tek men deyilemki?Seni her kes sevir,hörmet edir.Gözel beraberliyimiz var.Seninle özümü deyişdim men.Heç vaxt etmeyeceyim şeyleri etdim.Ediremde…Sen menim ilkimsen.Her mövzuda.Tebii olaraq seni sevirem.Her kesden daha ferqlisen menim üçün.Amma narahat olma.Sene her halda aşiq olmaram.Bunu istemediyini bilirem.Düzü heç men de…men de senin mene aşiq olmağını istemerem yeqin ki…Unutma!Her ne olarsa olsun,sen menim üçün xüsusi brisen.Her zaman da ele olaraq qalacaqsan.Ne olarsa olsun!
-Sen de…sen d menim üçün olduqca deyerlise gece gözlüm.
İstekle qızın dodaqlarına doğru yaxınlaşdığında onun dediklerini ağlından atmağa çalışdı.Ne qeder de çox isteyerdi Leylanın ona qarşı heqiqeten de ne ise hiss etmesini.Esl kimliyini bildiyinde de bu dediklerini demesini.Amma,Ceyhun,bunun mümkün olmayacağını da bilirdi.
Qollarını möhkemce onun boynuna dolayıb,dodaqlarını birleşdirdiyinde,sessiz xebersiz gözünden bir damla yaş axdı Leylanın yanağından çenesine.Az qalmışdı.Bunu hiss edirdi.Sanki elinde sayılı günler qalmışdı ve bu günleri deyerlendirmeli idi.Onların sonu yox idi.Üreyi süretle döyünerken,içinde sanki bir ses eks-seda yaradırdı.Ayrılmalarına az qalmışdı…
Seherin açılması ile pencereden içeri şığıyan gün işığı üzüne düşdüyünde,üzünü büzüşdürüb,yavaşca gözlerini açdı.Yene başı onun boyun boşluğunda idi ve yene Ceyhun onu möhkemce qucaqlamışdı.Gülümseyerek adamın boynuna kiçik bir

<< 1 ... 102 103 [104] 105 106 ... 228 >>