bir yerlerinde sanki bir şey çilik-çilik oldu.Nefesinin daraldığını hiss etdi.Kinayeli şekilde gülümsedi.
-Yeni sevmeye qarşı olan ehtiyacımı da seninle ödeyeceyimi düşünürsen?
Davam etmemeli idi!Ele o an susmalı idi!Bilirdi ki,davam etse,deyecekleri,qarşısındakı adamdan çox özünü yaralayacaqdı.Ancaq Ceyhunun her an bilmeden bele olsa yerle bir etdiyi qürurunu qurtarmalı idi.Ele buna göre de çox düşünmeden yerinden qalxdı.Onun üzüne bele baxmadan qapıya teref getdi ve desteyi çekib,qapını araladığında ise sözler dilinden acımasızca töküldü.
-Nece de böyük bir yanlış!Sene birini sevdiyimi xatırlayıram ve sen arsızca seni,sırf sevmeye ehtiyacım olduğunu düşündüyünden sevmeyimi isteyirsen!Yanlışdı Ceyhun!Yanlış!
Yene de üzünü ona teref çevirmedi Leyla.Titreyen çenesini ve yaşla dolu gözlerindeeki çaresizliyini heç istemedi.Menliyini parka-parça eden gerçeyi fısıldadı sessiz otağa.Emin idi ki,bu sessiz otaqda Ceyhun onun fısıltısını bele çox yaxşı dutacaqdı.
-Meni sevmeden,haqqın yoxdu!Sadece olaraq haqqın yoxdu!
Ve otaqdan çıxıb gederken,qapını bele arxasından çırpmadısa da Ceyhun peşmanlıqla gözlerini yumdu.Sonunda uçurumun seni gözlediyi bir yolda maşın sürmek meselen?Necedi?Heç düşünmüsüz?Yaşadıqları bundan qeyri deyildi Leylanın.Her hereket ve her danışıqlarında o uçuruma bir az daha yaxınlaşırdılar ve acı gerçek ise,her ikisinin de bunu bilmesi idi.
Genc adam saatına baxdı.Bu vaxt çoxdan evde olması lazım idi.Saat tam on bir idi.Baını ellerinin arasına alıb,derinden iç çekdi.Ne etse,nece davransa da onun üzü gözlerinin önünden getmirdi.Ve,otaqdan çıxdığında dediyi o sözler.
-Meni sevmeden haqqın yoxdu!
Sevmirse sevmesinBunu düşünmek bele böyük bir işgence idi.Onu bu cür mövzular neticesinde itirmeye hazır deyildi.Onu itirmeye hazır deyildi!Buna heç vaxt da hazır olmayacaqdı!Gözünün qarşısında canlanan xatire ile üzünde derin bir tebessüm yarandı.
N N N N N
Leyla her zamanki kimi baş alıcı gülüşü ile ona baxdı.
-Özüme söz vermişdim ki,eger o mirası

<< 1 ... 105 106 [107] 108 109 ... 228 >>