gözlü.
-Axı hara?
Evden çıxıb maşına teref getdiyinde dayandı ve qızın yanağına kiçik öpüş qondurdu.
-Seninle birlikde uşaqlığa.
Maraqla onun üzüne baxdığında ağlında ne Nergiz vardı,nedeki,on qarşı olan küskünlüyü.Ceyhun xüsusi bir jestle qapını açdığında gülerek,keçib ön oturacaqda oturdu.Maşın zülmet qaranlıq bir yerde dayandığında Leyla heç ne anlamadan Ceyhuna baxdı.Adam qıza göz vuraraq,evvel özü endi maşından.Daha sonra ise qızın qapısını açıb,elini ona uzatdı. Qız elave heç ne fikirleşmeden,elini uzadıb,onun elini tutdu.El-ele tutmuş halda ireliye doğru addımladığında onun qoluna sarılıb,maraqla yeniden soruşdu.
-Hara gedirik axı?
Ceyhundan yene cavab görmediyini görüb,qolunu çimdikledi.Qolunda hiss etdiyi ağrıdan üzünü büzüşdürüb,qaşlarını çatdığında Leyla gülürdü.
-Ecceb oldu sene.Mene vaxtında cavab vermesen,axırda bele olar.
Bir qaşını yuxarı qaldırıb qızın qarşısında ciddi halda dayandı.Onu bele,gülerken görmek çox xoşuna gelirdi adamın.Elini qaldırıb,qızın yanağını xefifce oxşadığında Leyla gözlerini düz onun gözlerine dikmişdi.Ona onu sevdiyini demek isteyirdi.Bütün bu anlaşılmamazlığa artıq bir son qoymaq isteyirdi.Belke de ele indi tam zamanı idi?Deyib qurtula bilerdi artıq içindeki vicdan ezabından.Her bir şeyi ona danışmağı isteyirdi.Cesaretini toplamağa çalışıb nese demek istediyinde,Ceyhun eyilib düz gözlerinin üstüne kiçik öpüşler qondurdu.
-Gözlerin…Onların mene mesafeli,hirsli,soyuq baxmasına Dayana bilmirem men gece gözlüm.Esas da küskün…
Eşitdiklerinin tesirinden dilinin tutulduğunu hiss etdi Leyla.Ceyhun onu seve bilerdi göresen?Bunu o qeder çox isteyerdiki.Üzünde olan Ceyhunun elini başını bir qeder yana çevirib,öpdüyünde üzünde xefif bir gülümseme var idi.
-Leylam…gece gözlüm.Senin xoşbext olmağın,üzündeki bu gülüşün eksilmemesi üçün etmeyeceyim bir şey yoxdu.Bunu bil.Mene hirslisen,bilirem,amma,sen bağışla meni gece gözlüm…
Ona bir qeder yaxınlaşdığında qollarını Ceyhunun boynuna dolamışdı.
-Gece gözlüm…Nece de gözel

<< 1 ... 110 111 [112] 113 114 ... 228 >>