teleffüz edirsen sen bu sözü bele?Çox sevirem men bu sözü.Sadece menim,sadece men aid kimi.Seni bağışlayaram,amma bir şertle.
Qolunu qızın beline dolayıb onu özüne teref çekdiyinde Leylanın üzünde şeytani bir gülüş var idi.Ayağındakı yerden ayaqqabılarına göre barmaqları üstünde yükselib,dodaqlarını gecenin qaranlığında sevdiyi adamın yanağında gezdirib,qulağına pıçıldadı.
-Meni ele bu deqiqe,öpmeyini isteyirem yaraşıqlım.
Ceyhun sanki ele bunu gözleyirmiş kimi qızın dediyini ikiletmedi.Dodaqlarının üstünde gezen möhteşem temasdan,ona bir azda yaxınlaşıb,qaollarını daha çox onun boynuna dolayıb,barmaqlarını onun saçlarına keçirmişdi.Ele o an deyecekdi.Ğpüşü qurtaran kimi ona,onu sevdiyini deyecekdi Leyla.Bunu daha çox özünde gizli saxlamağı düşünmürdü artıq.Etrafdan gelen yüksek partlama sesiyle diksinib,öpüşünü sonlandırıb,celd onun köksüne sığındığında gözleri heyretle böyüdü.Başını bir qeder qaldırıb,temkinle yumulu gözlerinin birini qaçıb baxdı.Evvelce gözlerini birden bereldib açdı.Etraf möhteşem bir şekilde işıqlandırılmışdı.Ceyhun onu lunaparka getirmişdi!İnana bilmirdi!Lunaparka!Heyretini gizletmeden ona sığınmış halda gözlerini etarafda gezdirdiyinde Ceyhunun onu möhkem qucaqladığını ve saçlarını öpdüyünü bilirdi..Gözlerine yığılmış yaşları serbest buraxdığında xoşbextlikden qanad açıb uçacağını ya da özünün göyün yeddinci qatında olduğunu hiss edirdi.Xoşbext olduğundan ağladığını heç vaxt xatırlamırdı.Ancaq bu möhteşem adamın sayesinde esl xoşbextliyi dadmışdı.Onu sevirdi.Alnını onun sinesine qoyub,ne vaxt hönkürdüyünü bele bilmedi.Ceyhun qızın çiyinlerinden tutub,özünü geriye çekdiyinde üzünü elleri arasına alıb,yavaşca gözlerinden axan yaşları sildi.
-Ağlama...ağlama gece gözlüm.
Dodaqlarını uşaq kimi büzüb,burnunu çekdi evvelce.Daha sonra onun üzüne baxdığında üzünde qeribe bir tebessüm vardı.
-Sen…Sen nece adamsan axı?Çox…çox sağol.
Gülümseyerek qızın alnından öpüb,elini tutub,onu,lunaparkın işıl-işıl olan qapısına teref

<< 1 ... 111 112 [113] 114 115 ... 228 >>