apardı...
-Ştt…Gel.
Keçirdiyi sehrleyici zamanı tesvir etmeye bir kelime kiçik bir söz bele bilmirdi.Onda yox olmaq isteyirdi Leyla.Üreyindki evezsiz ve anba-an dayanmadan böyüyen bir hissin tesiri altında könüllü olaraq qalmışdı.Bunu ona demeli idi.Sessizce onunla el-ele gezdiyi küçeler bele o eşq dolu baxışların şahidi olmuşken,bes niye Ceyhun özü bu tutqunu göre bilmirdi?Bakıdan ayrılalı tam tamına üç ay iki hefte olmuşdu.Arada zeng edib,Nanisi ve refiqesi Sebine ile danışırdı.Şirket bele son vaxtlarda vecine bele deyildi.Yalnız onun yanında,onun qollarında olmaq bes edirdi Leylaya.Hemin gün axşam yemeyine Selim de Ceyhunla birge gelmişdi.Gece Selimle Leylanın atışmaları ile keçirdi.Ne qeder her defe yan-yana geldiklerinde didişseler de,Leyla,bu boz rengli adamı çox isteyirdi ve bu hissinin de qarşılıqlı olduğuna emin idi.Selimin üç gün sonra Bakıya gedeceyini eşidib,ah çekmişdi ki,Selim gülerek bir qaşını yuxarı qaldırdı.
-Nedi?Bakı üçün çox darıxmısan?
-Elbette ki,darıxmışam.
-Onda niye getmirsen?
Bu sualı gözlemirdi Leyla.Sözlerin,hisslerin,bütün duyğularının boğazında düyümlendiyini gördüyünde bildirmeden göz altından Ceyhuna baxdı.Sualın cavabı Leyla üçün çox açıq ve sade idi.
"Çünki,Ceyhuna vurulmuşam.Sevirem onu."
Ancaq bunu indi deye bilmezdi.Ceyhunun laqeydlikle qarşısındakı deserti yediyini gördüyünde gülümsedi ve gözlerini Selime dikdi.
-Bu senin üçün çox vacib meselediki Selim?
-Yox canım,mene ne.Mence bunu Ceyhun düşünmelidi.
Ceyhun Selime sert bir baxış atdı susmasını ister kimi.Bu dialoq uzansa bütün kefinin qaçacağını duyub,gözlerini şeytani qıyıb,üzündeki tebessümü pozmadan yeniden Selime teref çevirdi baxışlarını.
-Selim…Mence sen bizi derd eleme.En yaxşısı özünü düşün.
-Ne olub ki mene?
-Ne vaxta kimi bele sap kimi gezmek fikrindesen deyirem?
Selim evvelce qızın üzüne boş-boş baxdı.Daha sonra ise qehqehe çekib,gülmeye başladı.
-Ay,Leyla,anam kimi danışdın valla.Hemdeki men,bu "sap" halımdan çox memmunam.Birini sevmek bir

<< 1 ... 112 113 [114] 115 116 ... 228 >>