dillendi.
-Ama açıqlayım isteyirsense.Lahiyeni yalnızca bir nefer qoruyub saxlayırdı düzdü?
Ceyhunun qaşlarını maraqla çatdığını görüb gülümsedi.
-Belke...belke ele men onunla da yatmışam he?
Ceyhunun hirsle onun üstüne geldiyini görüb qerarlı şekilde iki addım arxaya atıb bağırdı.
-Yaxın gelme!O iyrenc ellerini mene bir daha vura bilmezsen sen Ceyhun!Esla!
Arxasına dönüb hirsle çıxış qapısına doğru addımlayıb,qapını böyük bir qezeble açdı.Evden çıxmazdan evvel geri çevrilib her şeye reğmen meğrur halda qezebli gözlerini ona dikmiş qadına baxdı.
-Daha burda qalmayacaqsan.
-Niye?
-Hansi üzle qala bilersen axı?Qalmaq isteyersen yeni?
Çenesi titreye-titreye baxışlarını qaldırıb ona baxdı.Sesinin titremesine engel ola bilmemişdi.
-Belke...Ceyhun,men...men sene aşiq oldum.Sevirem seni...
Demişdi!Bütün eşitdiyi tehqirlere reğmen sonunda ona qarşı beslediyi o ülvi hissi dile getire bilmisdi.Qarşılığında göreceyi üz bu iyrenc baxışlar olmamalı idi!Ceyhun qametini dikeldib qezeble qızı süzdü.Alayla güldükden sonra qerarlı ve sert şekilde dillendi.
-Hazırlaş!Sabah Selimle birge Bakıya döneceksen!
-Meni qovursan?
-Qovuram!Seni bir daha heyatımda,evimde görmek istemirem men Leyla!
Eşitdiyi heç bir tehqir bu qeder daha çox incitmemişdi onu.Qehveyi gözler yaşıl gözlere dikildi inadla.Sanki torpaqla,onun köksünde biten yaşıllıqlar ayrıldı bir-birinden.Leylanın qehveyi gözlerindeki derin keder,Ceyhunun yaşıl gözlerindeki qezeb,şiddetle esen küleye tutulmuş kimi,torpağın köksünden acımasızca çekib alırdı yaşıllığını.
-Görmeyeceksen...
Son sözü dodaqlarından süzülüb otağı doldurduğunda qapı zerble çırpılmışdı.Ardından ise heyetden gelen maşın sesi ile onun getdiyini bildi.
Yerinde daha çox dayana bilmeyib,qısa dar paltarı ile yükseklikden düşmüş bir vazo kimi çırpdı özünü yere.Bağrından çıxan hönkürtü ile içine yığılmış bütün hisslerden qurtulmaq ister kimi ağlayırdı.Hirsle elini saçlarına atıb,hevesle yığdığı açlarını açdı.Evde tek olmasına baxmayaraq,ağlamağını

<< 1 ... 120 121 [122] 123 124 ... 228 >>