edirdi!Leyla heç vaxt dediyi kimi intiqam almaq üçün birinin yatağına giren qadın ola bilmezdi.İçden içe qızın ona qarşı bezi duyğular beslediyini bilirdi ve dünen gece onun gözlerinde gördüyü baxışı indi derk edirdi.O gözlerde sevginin yavaş-yavaş yox olmasına şahid olmuşdu.Bu vaxt Leyla,çox gümanki çoxdan oyanmışdı.Gözlerinin önünde qızın görüntüsünün canlanması ile gülümseyib,yataqdan qalxdı.Ele indi gedib,onu qucaqlayıb ona onu sevdiyini deyecekdi.Artıq çox gec olduğunu bilmeden tebii ki…Bütün evi gezib,Leylanı tapa bilmediyinde onun da hele de yatdığını zenn edib,gülümseyerek ehtiyyatla otağın qapısını açdı.Yataq düzeldilmiş,otaq ise bom-boş idi.Otaq Leylasız idi!Açıq olan pencereden içeri dolan külek perdeni havalandırarken,gözü,yatağın yanındakı kiçik tumbanın üstündeki parlaqlığa sataşdı.Üreyi dehşetle döyündüyünde elleri ese-ese yaxınlaşdı.Bu…bu üzük idi.Leylanın üzüyü ve üzüyün altında ise aıq qalmış bi vereq vardı.Vereqi eline aldığında udğundu ve o an mehv olduğunu düşündü.
" Ceyhun!
Ne vaxtsa birine vida mektubu yazacağımı heç vaxt düşünmemişdimse bele,bunu bele sene etdim!İstediyin kimi heyatından,evinden redd olub,çıxıb gedirem.Kaş ki,heyatımın en gözel günlerinin keçdiyi o anları,menim elimden kabus ve dehşet dolu bir gece ile almasaydın.Meni ilk günden fahişe hesab etdiyini üzüme ele demeseydin.Amma sen,sen olduğunu gösterdin ve men Seni ele unutmaq unudacam ki,Ceyhun Eli Vahabzade bu hereketime özüm-özümü böyük hevesle alqışlayacam!Seni ele unutmaq unudacam ki,sen bele varlığımdan şübhe edeceksen.Elvida…
Leyla Bedirli! "
Getmişdi...Evinden...qelbinden...heyatından.Getmişdi!Onu unutmağa and içib getmişdi.Dönmeyecek halda terk etmişdi onu.Ceyhunun istediyi kimi...Gece otağının qapısı açıldığında yumdu gözlerini.Yanına gelen adamın eyilib saçlarını oxşayıb,öpmesine bele sesini çıxarmadı.Sonra ise Ceyhun hirsle yerinden qalxıb,qapını açıb,sessizce çıxıb öz otağına doğru addımlamışdı.Yatağında durub oturdu ve üzünü isladan göz yaşını elinin tersi

<< 1 ... 122 123 [124] 125 126 ... 228 >>