sıxıntı ile evvelce eli ile üzünü ovuşdurmuş,daha sonra ise gözlerini boşluğa dikmişdi.
-Daha doğrusu…Selim men…men…onu qovdum!
Bir qeder evvel teeccüblendiyini düşünürdüse bele bu cümle onda ikiqat tesir bağışlamışdı.Eşitdiyi cümleni derk etmeye çalışan Selim bir neçe saniye gözünü bele qırpmadan dayandıqdan sonra Ceyhundan her bir şeyi ona danışmasını istedi.
Eşitdiyi her cümle ile bedenini hirs ele alarken dişlerini sıxmışdı.Ellerini yumruq halında edib oturduğu yerden ayağa qalxıb hirsle baxdı dostuna.
-Mene ağıl verene bax bir!Sen ağılsızın birisen Ceyhun!Her bir şeyi bildiyi halda bunu sene demeden,senin yanında qalıb,elini tutan qadını ilk defede,gözünü bele qırpmadan qovmusansa eger,onu geri istemeye,ümumiyyetle bunu düşünmeye bele haqqın yoxdu!
Teeccüble qaşlarını çatıb Selime baxdı.Selimin onun etdiyi hereketi destekleyeceyini düşünmüşdü.Olduqca sakit bir halda elave etdi.
-Xeyenetkar bir qadın!
-Senin xeberin olmadan arxandan iş çevirib seni ona düşman edenler yene iş başındaymış ve sen bunu düşünmedin düzdü?
Teyyaresinin uçuşa hazırlandığını eşitdiyinde onun yanından ayrılmazdan evvel gülümseyerek baxdı dostunun üzüne.Bu gülüş evvelkilerden ferqli idi.İstehza ve hirs dolu idi.
-Qadın sevgisi üçün bütün fedekarlıqları etmeye qadir qüvveymiş.Leyla sene göre her bir şeyi edibmiş dostum.Senin üçün senden xebersiz her kesden önce özü ile savaşıbmış.Sen bunu görmemisen.Men bele gördüm,amma sen görmedin...İncime amma heyvanın birisen!Ya da inci.Ferq etmez!
Arxasına bele baxmadan Bakıya doğru addımladığında bütün düşüncelerini alt-üst etmişdi Ceyhunun.Çaresizliyi,peşmanlığı ile baş-başa qalmışdı Ceyhun.
Selim ise öz doğma veteninde qarşılaşacağı heyat fırtınasından xebersiz üzünde tebessüm ile yola çıxmışdı sadece olaraq.
İstifade olunan şeir,Nüsret Kesemenliye aiddir.Şirketin iclas zalında uzun zamandan beri heç olmayan,soyuq hava esmekde idi.Leyla bütün ciddiyyeti ile her kesi bir-bir süzdü.Kimileri onun baxışından yerlerinde narahatlıqla

<< 1 ... 128 129 [130] 131 132 ... 228 >>