öre heç hiss etmemişdim onu?Belke men de hamile olduğumu öyrendiyimde onu istemeyecekdim?Mecburi getirecekdim dünyaya?Men de öz anam kimi adı ana olub,amma analıqdan heç başı çıxmayan biri olacaqdım?Meselen,o uşaq dünyaya gelseydi ve gözleri yaşıl olsaydı,men de öz anam kimi baxmayacaqdım onun gözlerine?Bir defe bele olsun saçlarını oxşamayıb,onu ürekden qucaaqlayaraq,onu sevdiyimi demeyecekdim.Kim bilir...Hhh...Belke de onu heç sevmeyecekdim.İndi ağlayıb,kabuslarla oyanmağıma baxma.Yeqin,Allah onun kimi ana olacaım üçün bu duyğunu aldı elimden.Onun kimi olacağım üçün...Amma olmazdım ki Nani...Olmazdım düzdü?
O gün her iki qadının hıçqırığı bir-birine qarışaraq,gecenin zülmetinde yox olmuşdu.
Keçen vaxt erzinde Selimin nişanlısı ile tanış olmuşdu.Selime bir söz vermişdi ve sözünü tutacaqdı.Ceyhuna ais xebersiz olduğu tek varlıq bele ellerinin arasından uçub getmişken,heyatına artıq yeni bir yön vermeli olduğunu bilirdi.Selimin nişanlısı Zerif ile keçirdiyi vaxt,heqiqeten de ona müsbet tesir edirdi.Bir hefte sonra Selimi hava limanın ötürmeye de şexsen özü getmişdi.Qucaqlaşıb,ayrıldıqdan sonra gülümsedi.Herçend ki,artıq gülümsemeleri bele yavan idi.O gözel gözleri artıq parıldamırdı.Her halda ve her şere reğmen yene de gülümsedi Leyla.
-Narahat olma.Toy hazırlıqlarına siz davam edin.Tam iki ay sonra her kesin ağzını aşıq qoyacaq senin gözel gelinin.
-Hah...ona ne şübhe.O qız hamının öhdesinden geler.Amma bu ağızı açıq qoyma meselesinde men şübheliyem.O leydi falan ola bilmez deyesen...
-Senin bele öhdenden geler Selim..Amma sene bir söz deyim?Emin ola bilersen.Qızın seni görmeye gözü yoxdu.
Eşitdiklerine qarşı içinde yaranan hissle qaşlarını çatdı.
-Menim o adı Zerif olub,özü kobudluq nümunesi olan xanımdan çox xoşum gelir axı.Ölmürem onun üçün.Ağılsızlığının neticesinde ikimizin de düşdüyü veziyyete bax.Evlilik!
Leyla gülerek yeniden onu qucaqladığında Selim qızın saçlarına kiçik bir öpüş qondurdu.
-Özüne yaxşı bax.He...Birdeki mence her gün seni qızılgül

<< 1 ... 138 139 [140] 141 142 ... 228 >>