yeniden yarım qalmış mövzuya qayıtdı.
-Bu arada yadımdan çıxmamış bir söz soruşum.İki gün sonraki ihaleye nce hazırlanmısan?
Adam duruşunu düzeldib,gülümsedi.özünden son derece razı halda dillendi.
-Men qazanacam!
Onun bu qeder eminliyine özünden asılı olmadan güldü Selim.
-Leyla sene bir şey çatdırmağımı dedi Ceyhun.
Boğazında sözleri düyümlenib qaldığında,heyeandan dodaqlları qurudu.Sual dolu baxışlarını Selimin üzüne dikdiyinde,Sellim rahatlıqla açıqladı.
-Leyla,dediki,sabahki ihaleni sen qazana bilmeyeceksen!Dedi ki,ora boşuna zehmet çekib getmeyesen Ceyhun!
Eşitmek istedikleri heç de bunlar deyildi.İnanmırmış kimi teeccüble ona baxdığında,yüksek sesle "-ne?" deye soruşdu.Selim ise yeniden dillendi.
-O ihaleni Leyla qazanacaq.
Ceyhunun üzünde kinayeli bir gülüş yarandı.Bunu çoxda önemsemirmiş kimi bir hal aldığında Selim hirsle ayağa qalxdı.
-Yeter!Yeter Ceyhun!
Başını qaldırıb,ona baxdığında,Selimin gözlerindeki hirsi görüb,yeniden eyleşdiyi yerinden,qaşlarını çataraq hirsle ayağa qalxdı.
-Ne deyirsen sen?
-Ne vaxta kimi özünü gic yerine qoymağa davam edeceksen deye soruşuram!Bunu hem özüne,hem de Leylaya etmemeli idin Ceyhun!
-Men ona heç ne etmemişem Selim!Bunu özü istedi!Çıxıb getdi.Gece ile çıxıb getdi!
Ceyhunun yüksek sesine qarşı Selim de sesini yükseltdi.
-Sen onu qovdun Ceyhun!
Ceyhun hirsle barmaqlarını saçlarının arasında keçirib,o teref bu terefe addımlayıb,sonra yeniden addımını saxlayıb,qezeb dolu baxışlarını Selime dikdi.
-İsteseydi getmeye bilerdi!İnadcılılığını gösterib,getmeye bilerdi.Amma o…
Selim onun sözünü bitirmesine icaze vermeden,eynile onun kimi yerinde fırandı.Dilinin ucuna gelib,lakin udmaq mecburiyyetinde qaldığı sir boğazına iki elli yapışdı.O da ne edeceyini bilmeden,hirsle Ceyhunun yaxasına yapışdı.Gözlerini yumdu hirsle.Yeniden Leylaya verdiyi sözü düşündü.Üzünde kinayeli bir gülüş yarandı ve uşaqlıq dostuna ilk defe xeyal qırıqlığı ile baxdı.Yaxasını tutduğu kimi aniden buraxıb,bir-iki addım geriye

<< 1 ... 142 143 [144] 145 146 ... 228 >>