hamı Leyla deye biler,amma unutma,illerdir deyişmeyen bir şey varki,sen yalnız menim Lilimsen.
Onunla birge otaqdakı divana doğru addımlayarken bele üzündeki tebessüm solmamışdı.
-O vaxt meni hirslendirmek üçün inadla ele deyirdin onsuzda.
İlahi!Onu görmek,Leylanı nece de xoşbext etmişdi bele?Martin Leylanın decel uşaqlığı idi.Ağladığında sığındığı dostu,sirdaşı idi.Susqunluğunu birlikde paylaşdığı idi.Danışdıqları vaxt üç aylıq Bakıda seyahetde olduğunu demişdi.Düzdü,Leyla her zaman gözel idi,ancaq Martin qarşısında bu cür bihuşedici gözelliyi ile onu görmeyi gözlemirdi.O günden sonra,ayrılmaz üçlü halına gelmişdiler.Zerif,Leyla ve Martin.Sarışın adam her ne qeder gözel gözlü qızın gözlerinin derinliyindeki kederi,qemi görse de,o ona üreyini açmadan,heç ne dememek qerarı almışdı.Martinin gelişi,Zerifin varlığı sözsüz ki,Leyla üçün evezolunmaz idi.Meselen,her axşam artıq Leylanın evindeki yumru masanın arxasında şen söhbet gedirdi.Yunanıstanın kiçik qesebesinde o daşlı yollarda bir-birlerini qovalayaraq qaçdıqları,bezen birlikde yıxılıb,dizlerini qanatdıqları,bezen de isti yay günlerinde,evlerinden bir qeder aralıdakı tepeye gizlin gedib dondurma yedikleri günleri yad edir,bezen gülür,bezen ise yene de birlikde kövrelirdiler.Meselen birlikde getdikleri reqs derslerinden,daha sonra küçede üreklerince olan bir musiqi eşiden kimi çantalarını bir kenara atıb,etrafdakılara mehel qoymadan oynamaqlarından,reqqas olmaq arzularından da çox danışırdılar.
Vaxt ötdükce,Zerifle Selimin toy günleri de yaxınlaşırdı.Ve öten zaman Leylanı rahatlatmaq evezine boğurdu.Zerif israrla Martini de toyunda görmek istediyini dedikde,tebii ki,Martin,yaşıl gözlü gözel qızın qelbini qırmamış ve böyük memmuniyyetle qebul etmişdi.Zerif Leyladan aldığı bütün dersleri en xırda zerresine kimi dinlemiş ve yerine yetirmişdi.Leyla da qızın heyat hekayesini dinlemişdi ondan.Eşitdiklerinin bezilerine çox qezeblenmiş,bezilerine gülmüş ve bezileri ile de olduqca teeccüblenmişdi.Vals ve tanqonun usta

<< 1 ... 146 147 [148] 149 150 ... 228 >>