görmediyi Leyla idi!Deyişmişdi!Hem de çox deyişmişdi.O uzun saçları harda idi!Onlarki,bir tek Leylaya o qeder yaraşırdılar.
Selimin Zerifin yanına gelmesi ile,qızın elini buraxıb,bir qeder de kennara çekildi Leyla.Onun hereket etmesi ile,Ceyhunun baxışları qızın paltarının derin yarığına sataşdı.Eynile paltarı rengindeki ade ayaqqabısı qızın edasına sanki eda qatmışdı.Qoluna dolanan bir elle özüne gelib,yanında ona gülümseyerek baxan qadına baxdı.
Her şey nağıl kimi idi.Ceyhunun ona baxışı,özünden xebersiz olaraq başı ile qısa salam verişi ve Leylanın o salama verdiyi yarım yamalaq cavabı.Taki,evvelce Ceyhunun qoluna sarılan eli,sonra ise o qolun sahibi olan qadını görene kimi.Gözlerini qaçırdı.İndi her şeyden evvel Zerifle Selimi düşünmeli idi!Yalnız onları!Derinden nefes alıb,deyişen halını etrafdakılara bildirmemeye çalışdı.
Bu günü,bu anı,özlüyünde,gizlinden-gizline o qeder düşünüb,ferqli-ferqli o qeder ssenariler yazmışdıki...Amma o düşüncelerin heç birinin içinde bu cürü yox idi.Qadını gören kimi içinden keder yüklü sesi ile pıçıldamışdı Leyla."Nergiz Yerel!"
Daha sonra,qadının bir zamanlar özünden emin görüntüsü geldi gözlerinin önüne.Ona dediyi sözleri xatırladı Leyla!Nergiz çıxıb getmesini,Ceyhunun evvel-axır ona geleceyini demişdi.Leyla ise saf kimi ona inanmamışdı.Nece de yanılmışdı.Neticede ise,onun dediyi olmuş,Ceyhun Leylanı qovmuş ve o da çıxıb getmişdi.Ceyhun da...Nergize geri dönmüşdü!
Üzünden gülümsemesini pozmadan,kenarda dayanıb,Zerifin çıraq başına çevrilmesini izledi.Daha sonra ise evi yeniden vağzalı sedası bürüdü.Leyla ise beyle geline gülümsedikden sonra,her kesden evvel terk etdi otağı.Boğulurdu!Onu o qadınla qol-qola görmeye daha çox dayana bilmemişdi!Heyete çıxıb,çaşqınlıqla sağa-sola baxdı.Boğazında düyümlenen qeheri udmağa çalışdı.Qolunda hiss etdiyi temasla diksinerken,qarşısında Martini görmesi ile derinden bir nefes aldı.
-Hey...ne oldu sene?Kövrelmisen?
Leyla gülümseyerek onun qoluna girdi.
-Deyesen.Amma bir az.
Heyeti

<< 1 ... 151 152 [153] 154 155 ... 228 >>