tebessümü yayılıb,qeh-qeeye döndüyünde,Martin,elini uzadıb,onun elinden tutdu.Leyla üzünü ona çevirdiyinde baxışları onun baxışları ile toqquşduğunda,Martin gülümsedi.Qızın elini yeniden dodaqlarına apardığında ilk defe bütün cesaretini toplayıb,Selimin yanındakı adamın,qezebli baxışlarını bbele görmezden gelmeye çalışaraq pıçıldadı.
-Sen...Menim uşaqlığımsan ve men...Artıq geleceyim olmağını isteyirem Lili...
Leyla eşitdiklerinin tesirinden gözlerini qırpıb,ona baxırdı ki,Zerifin el çalmasının sesi ile teeccüble Martinin gülümseyen üzüne baxmağa davam etdi.O an,etrafdakı bütün sesler kesilmiş,her şey donmuşdu.Bu adam ne deyirdi bele?Dediklerini düz başa düşmüşdü?Amma...ola bilmezdiki?Özünü toplamağa çalışdı.Gülümsemeye çalışdısa bele olnu da ede bilmedi.Musiqiçilerin çaldığı vals ile Selim Zerifin elinden tutub,piste doğru sürükleyerken bele,etrafda baş verenlerden xebersiz olmuşdu sanki.Zerif,Selimin qollarında qu quşu kimi süzülerken,Nergiz qollarını Ceyhunun boynuna dolamışdı.Martin heyranlıq dolu baxışlarını Leylanın hele de teeccübden donub qalmış üzünde gezdirdiyinde,gülerek,bir qolunu yavaşca qızın ince beline qoub,onu özüne teref çekdiyinde,o biri eli ile qızın helede tutmaqda olduğu elini havaya qaldırdı.Üzünü onun üzüne teref yaxınlaşdırdığında,bir cüt keskin gözün onların üstünde olduğunu da hiss edirdi.
-Xortdan görmüş kimi dayanma Leyla!Özünü mence bu gözel msiqinin ritmine burax.
Leyla ise çaşqınlıqla gülümsedi ve onun dediyini etdi.Ayaqlarını hereket etdirib,Martinin reqsine qoşuldu.Martin ise gülümsemeyine davam ederken,kederle pıçıldadı.
-Gözlerindeki keder buludlarının,gülüşündeki yarımlığın sebebi...O adamdı.

Son olaraq bildirmek isteyirem ki,behsi keçen Asya ve Ümid,İmkansızım adı hekayemin baş qehremanları idiler ...Belkede içinizden kimlerse bir zamanlar onları oxumuşdu )Yuxudan oyandım bir seher sensiz,
Dedim,yaşayaram,bir teher sensiz.
Üstüme yıxıldı bu şeher,sensiz,
Öz daşın,torpağın ezdi bu şeher.(Kenan M.M)
Her şeyin

<< 1 ... 154 155 [156] 157 158 ... 228 >>