nöqtesinin qoyulduğu an idi o an.Leylanın gedişinin tesdiqi idi.Qısqanclığın son heddi,çaresizliyin başlanğıcı idi.Onsuzluğun sübutu idi!
O adamın adını Leylanın özünden eşitmişdi.Onunla bige xeyalları var idi Leylanın.Uşaqlıq xeyalları.Ondan danışdığında bele gözleri işıldadığı üçün bir zamanlar çox qısqanmışdı Ceyhun Leylanı.Ve,heyata bax ki,hemin adam indi,Leylanın yanında idi.Hemde çekinmeden,eminlikle onu geleceyi etmek istediyini deyirdi gözlerinin içine baxaraq.Lenet olsun1Leyla onun idi!Yalnız onun!Qovsa da,sevse de,sevmese de,incitse de,incinse de,o yalnız Ceyhunun idi!Gederken,mektubunda onu unudacağına dair and içmişdi Leyla.Yeni onu belemi unudacaqdı?Başqasının etdiyi teklifi qebul edib,onun heyat yoldaşı olaraqmı?Bunları düşünmek bele,bütün menliyini esir alır,qelbinin heç vaxt dadmadığı acını daddırırdı ona.
Siqaret çekmek üçün balkona çıxığında,iri balkonun küncünde ulduzlara baxan qızın ferqinde deyildi.Temamile,eks istiqametdeki küçce gedib,yandırdığı siqaretinden derin bir güllab alıb,zeherledi yeniden ciyerlerini.Daldığı fikirlerden,kenardan gelen ses çıxardı onu.Başını çevirdiyinde gördü onları.Görüb,mehv oldu.
Martin,deyinerek,penceyini çıxarıb,qızın çiyinlerine saldı.Zarafatyana qızın burnunu barmaqları ile sıxıb,elini havaya qaldırıb,ovucunu ulduzlara doğru qaldırıb,güldü.
-Yadındadı?
Leyla gülerek onun etdiyi hereketi edib başı ile sualına cavab verdi.
-Hava serinleyib.Gel içeri keçek.
-Yox.Ses-küyden başım şişdi onsuzda.
Leyla,yeniden üzünü göye çevirib,iç çekdi.Gözünden xebersizce süzülen bir damla yaşı,Ceyhun görmedi.Onun üçün axıtdığı saysız,hesabsız göz yaşlarını görmediyi kimi,bunu da görmedi.Martin,elleri cibinde,onun yanında dayanmışdı.Gecikmişdi adam.Sevgisine,xeyallarına,arzularına.En esası ise uşaqlığına gecikmişdi.O artıq onun Leylası deyildi.
Balkona gelen bir neçe nefere göre,Ceyhunun oradakı varlığını,onun onları izlediyini bele bilmediler.Martin de derin bir nefes alaraq,üzünü göye,ulduzlara çevirdi.
-Yadındadı?Biz

<< 1 ... 155 156 [157] 158 159 ... 228 >>