Leyla.Onu qovduğunu gedib bu qadına demişdi?Tesellisini onun yatağında axtarmışdı?Baxışları bir anda o qeder qaraldı ki,Nergiz,qızın baxışlarından ürküb,iki addım geriledi.Qısa,kinayeli bir gülüşle Nergizi süzdü Leyla.
-Artığımı hemişe kimse toplayır Nergiz.Bu meni niye narahat etsinki?Sadece bunu anlamağa çalışıram.
Oradan tezlikle uzaqlaşmaq üçün bir addım atmışdı ki,yerinde dayanıb,başdan ayağa süzdü Nergizi.
-Çt...çt...çt...Kimisi Nergiz,senin kimi sadece yanında baqaj çantası kimi dolaşmaq üçün bele olsa,bir adamın yanında qalmaq üçün min hoqqadan çıxır.
Başını dik tutub,qametini düzeldib,sarışın qadının yanından keçdi.Tam qapıdan çıxırdı ki,onun cılız,son çırpınış sesini eşidib,ayaq saxladı.
-Amma men qazandim Leyla...Ne ad verirsense ver,men qazandım!Sevgisini men qazandım.O seni heç vaxt sevmedi.Sevmedi.Sevmir de...
Elindeki fincanı hirsle masaya qoydu.
-Lenet olsun!Men onsuzda seninle savaşmırdım ki.Menimle qapıya dayanıb,onun davasını eden sen idin.İndi de,men her şeyin üstünden iri bir xett çekmişken,onun uşağını betninde daşıyarken bele yene de menimle savaşmaq fikrindesen.Menden ne isteyirsen axı?Niyyetin menim üzerimde olan qalibiyyetini göstermekdi,ya meğlubiyyetini?
Nergiz üzüne güller açarken Leylanın üzüne baxıb,cavab verdi.
-Düz deyirsen...Men...Men daşıyıram onun körpesini.
Leyla,dizlerinin esdiyini hiss edib,elave heç ne demeden,otaqdan çıxdı.Hava lazım idi.Tecili havaya çıxmalı idi!Sanki iki güclü el boğazından tutub sıxırdı onu.Nefes almasına icaze vermirdi xainlikle.Özünü üstüne heç ne geyinmeden,soyuq havaya atdı.Etrafda heç kimin görünmediyinin memmunluğunu yaşayıb,bir qeder ireli gelib,ağacdan yapışdı ayaq üste qalmaq üçün.Boğazı yanırdı.Gözleri yanırdı.Öskürdükce,öskürdü.Ağlamayacaqdı!Dünen gece yaşadığı o iztirabı,bir daha yaşamayacaqdı!Ona deymezdi!Deymezdi!Düşünmeden naxıra teref getdi.Qapının ağzında elli yaşlarında olan Muxtar kişi onu görüb,gülümsedi.
-Qızım,Zerifin atı hazırdı.Amma hava pisdi.Yağış yağacaq.Bu havada

<< 1 ... 172 173 [174] 175 176 ... 228 >>