ata minmek tehlükelidi.Siz ona deye bilersiz bu günlük gezmesin atla?Men deyende vallah,sözüme qulaq asmır.
Onun dediklerini bele qulaqları eşitmirdi sanki.Boş gözlerle kişiye baxdı.Ağlına gelen fikirle ise qeti bir sesle dillendi.
-Atı getirin.Men sürecem!
Yaşlı kişi ona tereddütle baxdı.
-Amma qızım...
-Size atı getirin dedim!Eşitmediniz?Narahat olmağa ise ehtiyyac yoxdu!
O an,tek düşündüyü,sadece olaraq oradan uzaqlaşmaq idi.Neceliyini vecine bele almırdı.Oradan uzaqlaşmaq ve bir daha onların üzünü görmemek.Bir qeder sonra kişi narahat halda Fırtınanı onun yanına getirdiyinde,elave heç ne demeden,ters atın üstüne minib,yönünü çevirdi ve meşeye doğru sürmeye başladı.Yağışın yağmağa başlaması,onsuzda sahibinin yanında bele başqalarına qarşı kobud olan atı,daha da narahat etdi.Terslikle süretini artırdıqca,artırdı Fırtına.Leyla,ne qeder çalışdısa bele onu heç cür sakitleşdirmeyi bacarmadı.Yeherin üstünde müqavimetini bir qeder itirdiyinde,elindeki cilov ipini çekdi.Ancaq bu Fırtınanı daha da qezeblendirdi ve süretini br qeder de artırdı.Leylanın üreyi qorxudan döyünerken,elleri ve ayaqları esdi.Süretle küçdiyi yerlere nezer saldığında,harada olduğunu,yaxud,atın onu apardığını bele bilmirdi.Ölüb gedecekdi bu dağ yerinde.Beli ağrıdığından,qametini dik saxlamağı daha bacarmadı.Çökdü çiyinleri yavaş-yavaş.Qaralmış havada,göyün üzünde aniden bir şimşek çaxdığında at ürkdü ve evvelce yerinde narahatlıqla terpendi.Sonra ise,kişnedi...Göy üzünde çaxıb, ani işıq emele getiren şimşeyin sesine qarışdı meşenin ortasında deliye dönmüş atın kişnemesi.O an,Leylanın sesi batdı.Ya da,qışqırdısa bele,sesi o dehşetli sesin qarşısında eşidilmedi bele.Qızın qelbinde baş qaldırmış üsyan idi eslinde göyde yansıyan tufan.Bu çaxnaşma,Leylanın çaxnaşması idi belke de.Kim bilir...Bedeni ne zaman havalanıb,yere düşmüşdü bilmemişdi onsuzda.Üstüne iri damlalar halında yağan deli yağışa fikir vermeden,gözlerini çetinlikle açıb,göy üzünde helede feryad qoparan qelbinin eksine.Üzünde,yox

<< 1 ... 173 174 [175] 176 177 ... 228 >>