kreslonu hirsle açıb,uzandı.Yaranan ses ile Nergiz yerinde dik atılarken,Ceyhunun geldiyini başa düşüb,gülümseyerek,yerini daha da rahatlayıb,yuxusuna davam etdi.Kreslodakı adamın ise gözlerini yumduğu an,gözünün önüne gelen görüntü,Leylanın huşsuz halda meşedeki görüntüsü idi.
Zerif otağına girib qapını bağladığında küreyini qapıya söykeyib derinden nefes aldı.Selim düşünceli halda ona baxarken qız gözlerini yummuşdu.Qarşısında dayanıb danışmağa çalışdı.
-Yorğunsan.Yatmalısan.Yoxsa sen de xeste olacaqsan...
Zerif yorğunluqdan ve ağlamaqdan çökmüş yaşıl gözlerini açıb qarşısındakı adama baxdı hissizce.Özünde danışmağa güc tapıb gülümsemeye çalışdı buruqluqla.
-Vecineyem?
Qarşıdan ses gelmeyince yerinden terpenib yatağa doğru sürükledi yorğun bedenini.Alayla gülümsemesinin yaratdığı sesi Selim eşitmişdi.Verdiyi sualın cavabını acı içinde özü cavablandırdı genc qız.
-Deyilem...
Daha sonra ise otağın içindeki hamama girib eynini deyişib yeniden otağa döndüyünde Selimin çoxdan kenardakı divanda uzandığını görüb öz-özüne içinden güldü.Yatağına girib üstünü örtdükden sonra gözlerini yumub pıçıldadı qısıq sesle...
-Gecen xeyre...Seher tezden gözünü zorla açdığında,ağ tavanla qarşılaşıb,bir nefes alaraq yeniden yumdu gözlerini.Yerinde terpendiyinde,bedeninin keskin ağrısını hiss etdiyinde,üzünü buruşdurdu.Bura nece geldiyini bele bilmirdi Leyla.Ağlında olan son şey,şimşeyin çaxmasına baxması idi.Sonrası ise qaranlıq idi Leyla üçün.Evvel harada olduğunu bele derk etmedi.Daha sonra Zerifin evindeki otağında olduğunu bildi.Demeli kimse onu axtarıb,tapmışdı.Yerinden doğrulub,qalxmaq istediyinde,bedeninin küt ağrısı ile yerinde inildedi ve o anda ayağının ve qolunun sarılı olduğunu görüb,öz halına güldü.Bir neçe ay evvel de bundan beter haldaydı.Yene ölümden dönmüşdü.Ve,en esası ise o idiki,her ikisinin e sebebi eyni adam idi.Otağın qapısı açıldığında,qarşısında gördüyü ile qaşlarını çatdı.Bu...bu nece bir üzsüzlük idi bele?Bu qız hansı ağılla onun otağına gele bilerdi

<< 1 ... 181 182 [183] 184 185 ... 228 >>