ömrü boyunca onu mehv edecek olan o qehveyi gözlere dikdi gözlerini.
-Men…Leyla,xahiş edirem.Seninle heqiqeten de danışmalıyam men.
-Ne?
Qıza yaxınlaşdı bir qeder.Leyla arxa-arxaya addımladıqca Ceyhun ona yaxınlaşmağa davam edirdi ve birden küreyinin deydiyi divarla,artıq getmeye yeri olmadığını anlayıb,hirsle qaşlarını çatdı.Üzüne düşen saçı,Ceyhun elini uzadaraq geriye çekdi ve hemin an,Leyla heç ne ede bilmedi.Ne etiraz ede bildi,nede ki,kenara çekildi.Ceyhunun gözlerindeki ifade onun üçün o qeder yad idiki.O gözlerin derinliklerinde ele böyük bir keder ve peşmanlıq var idi ki,bu fikirle özüne geldi.Yanılırdı!O heç vaxt kederlenmez ve heç vaxt etdiyi hansısa herekete göre peşmanlıq hissi duymazdı!
-İcaze ver...

Dayandıqları yere vuran zeif işıqsa onun o başalıcı gözelliyini seyr ederken,menliyini esir alan peşmanlıqla pıçıldamışdı Ceyhun.Leylanın üz ifadesinden heç neyi başa düşmediyini görüb,ona nese demeye fürset vermeden,üzünü üzüne bir qeder de yaxınlaşdırıb,yeniden pıçıldadı.
-Yalvarıram gece gözlü icaze ver...
Üzüne vuran onun ilıq nefesi ile gücünü itirdi Leyla.Ruhu bedeninden uçub getmişdi ele bil ve ne edeceyini bele bilmirdi.Hereketsiz veziyyetde teeccüble baxdı onun üzüne.Ceyhunun bir eli,helede onun saçlarında dolaşarken,dodaqlarını yaxınlaşdırıb,alnına kiçik bir öpüş qondurdu.Dolmağa başlayan gözlerini yere dikdi ve onun dediklerini dinlemeye başladı.
-Açdığım yaraları sarımağıma icaze ver gece gözlüm.Peşmanlğımın meni ne hala getirdiyini göstermeyime icaze ver.Yeniden,gözlerinin işığını,tebessümünün sebebi olmağıma icaze ver.Yalvarıram.Bele olmur.Sen olmadan…olmur ki…Üreyimin,ruhumun,varlığımın sene aid olduğunu ve her zaman olacağını göstermeyime icaze ver ne olar.
Bir anda Leylanın yaşla ve nifretle bezenmiş gözleri ile kesişdi gözleri.Leyla gülümsedi.Sonra,gülümsemesi üzünde yayıldı ve bir anda elini onun sinesine qoyaraq onu özünden astaca aaladı.Elinin ona deydiyi anda bütün bedenini saran o hissi görmezden gelmeye

<< 1 ... 198 199 [200] 201 202 ... 228 >>