kimi çökdü dizleri üstünde yere Ceyhun.Men ele yandım ki,külüm qalmadı.
Başıma gelmeyen zülüm qalmadı.
Xezanım töküldü,gülüm qalmadı,
Bir nakam sevginin divanesiyem.

Boğazım quruyub,zeher kimiyem,
Gözlerim yaş dolu,qeher kimiyem,
Sökülüb,dağılmış,şeher kimiyem,
Mehv olan sevginin viranesiyem,
Bir sönen sevginin pervanesiyem...(Kenan M.M)

Altı ay...Böyük bir altı ay keçmişdi Ceyhun üçün Leylasız.Onu axtarmadığı bir yer bele qalmamışdı.Hemin günün,yeni Leylanın onu bütünlükde terk edişinin arsından bir hefte keçen kimi,Ceyhun bu defe qerarlılıqla üz tutmuşdu Leylanın şirketine.Qarşılığı ise böyük bir boşluq idi.Leyla şirketle bağlı bütün öhdeliklerini,kömekçisi Ayaza verib,getmişdi.Onu evinde tapacağğını ümid etmişdise de,yene de yanılmışdı ve getdiyi böyük villanın artıq Leyla Bedirliye aid olmadığını öyrenmişdi.Leyla,atası Akif Bedirlinin o çox sevdiyi villanı bele satmışdı.Mektubunda yazdığı kimi,ele getmek getmişdi ki,Leyla,sanki Ceyhun üçün bu,bir yuxu idi.Yatıb,oyanmışdı.Sanki o heç var olmamışdı.Bu vaxta kimi Ceyhun bir yuxunu yaşayırmış kimi yoxa çıxmışdı.Onu axtarmadığı yer yox idi.Daha sonra ağlına Yunanıstan gelmişdi.Böyük bir cesaretle,elave heç ne düşünmeden,bir bilet almışdı özüne.Yunanıstandan da eli boş qayıtmışdı.Çünki Leyla,oraya da heç getmemişdi.Bu qeder qısa vaxt erzinde ortalıqdan yox olmuşdu qız ve Ceyhunun elinde qalan son ümid işığı artıq,başlatdırdığı axtarışlar idi.Bu da bir netice vermirdi ve Ceyhunun işıqlı dünyası artıq qaranlığa qerq olunurdu.
Onu tapa bilmediyi her gün boğulurdu Ceyhun.Sonra ise tesadüfen,televizorda geden bir xeberi görmüşdü.Gözleri qezeble ekranda,qarnı bir qeder böyümüş sarışın qadına sataşdığında,yeni bir qerar vererek,biletini alıb,İstanbula getmişdi.Bununla da İstanbul meselesini bütünlükle bağlamışdı Ceyhun.
Altı ay boyunca,ondan heç bir xeber almaması içinde yaranan çaresizliyi anbaan,qatbaqat artırmaqla meşğul idi.Ceyhun,ondan çox ayrı qalmışdı.Ancaq ne qeder ayrı qalsa bele,her zaman,ayda bir

<< 1 ... 205 206 [207] 208 209 ... 228 >>