sahibi ola bilmez,heç kimi sevmerem!"O qeder özümden emin demişdim ki,bu cümleni…O qeder qeti.Nece deyim?Meselen,adicene gözünü bir deqiqeden artıq qırpmadan açıq saxlaya bilmeyeceyini bildiyim kimi deqiq ve emin idim bundan.Heç deme yanılmışammış…
Teeccüble ona teref çevrildi Leyla ve Ceyhun,gözlerini onun olduqca gözel simasına zilledi.Baxışları ile aşina olduğu çöhreni içdi.Olduqca asta ses tonu ile heyranlıq dolu baxışlarını onun üzünden çekmeden aramla davam etdi danışığına.
-Sonra bilirsen noldu?Heç bir deqiqe bele keçmemiş dediyim bütün sözleri çırpdın üzüme.
Anlamamışlığın verdiyi teeccübden donuq baxışlarını çevirdi Leyla Ceyhuna.Ne demeye çalışırdı bu adam?Yaxud deqiqlikle neden danışırdı?Ne dostu?Ne subaylıq gecesi?Ne deveti?Onlar o otelde çarpışaraq tanış olmamışdılar beyem?Xatırladığı ve bildiyi qederile o gece otelde heç bir elave devet yox idi axı?Düşüncelerinden onu yene Ceyhunun sesi ayırdı.
-Hovuz başında o adamı suya çırpdığında qelbimi oğurladığından tam xebersiz idin.Kimliyini bilmeden tutulub qaldım yerimde.Ele döyünmek döyündü ki,üreyim ele bildim partlayacaq ve men o andaca ölecem.Ağ rengli don var idi eyninde,eynen bunun kimi ve saçların...
Leylann tir-tir titrediyinden bele xebersiz elini atıb qızın saçındaki sancağı ustalıqla çıxardı.Uzanmış saçları küreyine tökülerken,Ceyhun burnunu saçlarına dayayıb,qoxusunu çekdi içine derinden.Danışmağa çetinlik çekirmiş kimi boğuq ve derinden gelen hissi veren ses tonu ile davam etdi.
-Eynen bele tökülmüşdü küreyine ve sen gözlerinle gülümseyirdin.O qeder müxtelif gülüşlü,sarışın,qaraşın,qızılı qadın görmüşdümki…O qeder adamın ağlını başından yalnızca bir gülüşü ile alanlarını görmüşdümki…Amma…amma sen Leyla.Sen gözlerinle gülümseyirdin.Bir hovuz ve bir neçe masa aralığından bele gözlerindeki o eminlikle dolu şıltaq tebessüm matımı qurutmuşdu.Eh…Bunu ifade edecek kelimem yoxduki.Sen o qeder yad ve bir o qeder doğma göründünki gözüme.Ele bildim neçe vaxtdı seni tanıyıram.Ele bildim,evime

<< 1 ... 211 212 [213] 214 215 ... 228 >>