cırıltısına.Adını sesledi güc almaq istercesine.Sadece onun adını.
-Ceyhun...
Döze bilmedi bir daha onun verdiyi sebebiyyetden sevdiyinin gözünden durmadan yaşların süzülmesine.Titrek elleri tereddütle yuxarı qalxıb,qızın üzünü ovcuna aldı.Baş barmaqları ile astaca,ehtiyyatla silmeye çalışdı onun göz yaşlarını.
-Leyla...Gece gözlüm...Nece oldu bilmirem.Sene dediyim bütün sözlerin peşmanlığı günden-güne meni mehv ederken senden üzr istemeyim bele sehvdi amma sensiz o evin bele bir menası yoxdu.Her bir yerinde seninle bağlı xatirelerim nefes alarken men boğuluram.Ayrılma menden.Sene yaşatdığım bütün acılar üçün,bütün yaşananlar üçün üzr isteyirem.Belke de seni sevmeyimin bele artıq senin üçün bir ehemiyyeti yoxdu amma,men seni gördüyüm ilk saniyeden sevirem.Aşiqem sene.Seher oyanıb,ayaqlarına qapanacaqdım.Ama getmişdin ve menim üzüm yox idi.Seninle üz-üze gelmeye ne üzüm var idi,nedeki cesaretim.Ellerin,elime toxunduğu andan başqası olmadı Leyla.İçib,adımı unutduğum anda bele olmadı.Bunu bilirdim.Olmadı!Onunla eyni otağı bele paylaşmadım ki...Senin yanında o adamı gördüyüm her saniye öldüm men.Her saniye.Ona baxdığında,gülümsediyinde,elini tutduğunda öldüm.
-Bilmirem...Axı niye her şeyin asan ola bileceyi bir anda;ellerini qelbimin üstüne qoyacağım anda,bir hadise baş verer ve ayırar...seni qelbimden deyil,ellerini ellerimden.Gece gözlüm...tek bir baxışınla alt-üst etdin mendeki meni.Özümü itirib,sen olmuşam artıq.Yalvarıram...Yalvarıram qaytar mene menimi.Qayıt mene...İste her şeyimden vaz keçim.Bütün o heç bir ehemiyyeti olmayan şan-şöhretimden,var-dövletimden.En böyük deyerimi itirdikden sonra onun bele ehemiyyeti sıfırlanıb gözümde.Her şeyimden vaz keçerem amma senden heç vaxt!Senin üçün ede bilmeyeceyim bir şey yoxdu.Tut ellerimden...Yalvarıram yeniden…yeniden,gözlerinin hebsinde saxla meni…
Bu nece bir hissdi bele?Bütün gücünle boynuna sarılıb hayqırmaq isteyirsen.Ancaq içinde baş qaldırmış şeytan buna izn vermir.Qürur!Qürun quru bir keskinlikle içine

<< 1 ... 213 214 [215] 216 217 ... 228 >>