dediklerine maraqla qulaq asarken,eşitdiklerinden heyrete düşerken ne deyeceyini bilmeden,beş-altı saniye susdu.Gülümseyerek yerinden doğrulub üzünü balacasının üzüne yaxınlaşdırdı.Onun balaca ellerini tutub,öperken semimiyyetle dillendi.
-Deyesen bu sefer Kamran beyi yaman küsdürmüsen.Amma menim gözel meleyim,özünü yalandan bele olsa ölülüye vurmaq olmaz ki…Ümumiyyetle yalan danışmaq olmaz.Yalan danışanda ne olurdu?
Utancından dodaqlarını şirinlikle büzüb,başını aşağı salarken,anasının verdiyi sualı cavabladı.
-Allah adama pis cezalar verirmiş.Hiii…ana birden burnumu pinokyonunkı kimi uzatsa ne olar?Hamı menim yalançı olduğumu öyrener.Yox.Yalan danışmayacam.
Onun bu halına gülmemek üçün dodaqlarını sıxarken,mövzudan uzaqlaşmadan davam etdi.
-Günah sendedirse ve dostunu kederlendirmisense gedib ondan üzr istemelisen gözelim.
-O sarışından zehlem gedir.Ana axı niye menim saçlarım qıvırcıq ve qehveyidi?Onunki kimi düz ve sarı deyil?Niye menim gözlerim onunki kimi yox,yaşıl rengdedi?Vallah men onu palçığa batırmadımki.Gic-gic göye baxa-baxa gedende özü düşdü.Kamran da ondan üzr istemeyimi dedi.
-Sen ne etdin bes?
Etdiyini xatırlamış kimi gülümseyerken özünden emin halda alnına düşen qıvırcıq saçını qulağının arxasına atdı.
-Mene inanmadı mende yerden bile-bile palçıq götürüb çırpdım başına.Sonra da Kamrana da çırpdım.
Gözleri teeccüble böyüdü Leylanın.
-Amma Nazlım,sene inanmadığı üçün bu etdiyin heç de xoş deyil!
-Kamran da hemişe bele etmesin.Mene ne?
-Yaxşı…İndi gecdi.Yum gözlerini görüm.İndi yat,bu mövzunu sabah danışarıq.
Nazlı gözlerni möhkem yumarken pıçıldadı.
-Danışmayaq.Kamranla danışmayacam.İnanmadı ki…
Gülerek qızının qısqanclığını izleyib qehveyi saçlarını oxşadı ve çehrayı yanağına böyük bir öpüş qondurdu.Nazlı gözlerini yumub yatmağa çalışarken,Leyla yavaşca yerinden qalxıb,otağın işığını söndürerek,kiçik tumba lampasının zeif işığını yandırıb,otaqdan çıxaraq qapını sessizce bağladı.Gülümseyerek yataq otaqlarına doğru gederken zaldan

<< 1 ... 216 217 [218] 219 220 ... 228 >>