isteyen,burnu selikli uşaqlara analıq etmek menlik deyil!
Ceyhun düşünceli halda çerçiveye söykenib üzünü ona tutdu.Profilden baxılınca bele qızın üzünün gözelliyi aydın bilinirdi.O qeder gözel idiki...baxılması zövq veren ve bir ressamın vereqinde can tapmış,qüsursuz bir tablo kimi…
-Eyni fikirdeyik desene...Evlilik mene göre de deyil.Ama sene bir sirr verim?
Leylanın ona baxdığını gördüyünde gülümseyerek davam etdi.
-Senin fikirlerini alt-üst edecek biri çıxacaq qarşına.Bütün düşündüklerin,dediklerin menasını itirecek,adileşecek.Her saniyeni bele onunla keçirmek üçün azadlığını bele feda etmek isteyeceksen.Onun yanında olması sene zövq verecek.Sevdiyin gülüşüdürse eger,başqaları sırf o gülüşü görer deye bele qısqanacaqsan.Sevdiyin gözleri,o işıl-işıl olan baxışlarıdırsa eger,onları da başqalarından qısqanacaqsan.Sene aid olmasını isteyeceksen.Her bir zerresi senin olsun deye eqoist olacaqsan.Eynile...
Azıcıq fasileden sonra Ceyhun,üzünü İstanbulun evezsiz menzeresine tutub pıçıltı ile cümlesini tamamladı.
-Eynile,Menim kimi…Menim kimi...Bir damla yaş süzüldü sanki sessizce,xebersiz üreyine.İçinde baş qaldıran ağrının sebebini bele bilmedi sanki.Ona dönüb baxa bilmedi.Baxsa bele ne deyecekdi ki?Derinden ah çekdi sadece olaraq.Sonra heç gözlemediyi bir halda Ceyhun onu bir sualla üz-üze qoydu.Sakit ve o melodik ses tonu ile vecsizce soruşmuşdu halbuki.
-Onu sevirsen?
Ne he deyecek qeder bu barede düşünmüşdü,nedeki yox demeye cesareti vardı.Tek bildiyi Toğrulun onun üçün heç bir mena kesb etmemesi idi ki,bunu da bu yad nişanlısına deye bilmezdi.Heç ne demedi.Gözlerini bele dikdiyi menzereden ayırmadan sessizce dayandı.Yaranan derin sesizliyi yene bir telefon zengi pozdu.Yalnız bu defeki zeng Ceyhunun telefonuna aid idi.Gözucu Leylaya baxıb yanından bir-iki addımlıq uzaqlaşdı.Telefonun ekranına toxunub,zengi cavablandırarken,diger terefden qezebli bir ses eşitdi.
-Ceyhun!Ne etdiyinin ferqindesen sen?
-Sizin tereflerde xeberler ne tez yayılır bele?
-O

<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 228 >>