deyerdi.
-Nazlıya hamile olduğumu öyrendiyimiz gün.Yadındadı?O gün üreyim getmişdi ve sen meni qorxub xestexanaya aparmışdın.Möhteşem xeberi orada öyrenmişdik amma...
Başını qoyduğu sineden bir qeder geri çekib Ceyhunun gözlerine diqqetle baxdı.Daha sonra ise onun beline doladığı qolunun birini de geriye çekib,öz belinde olan Ceyhunun elini aldı ovucunun içine.Heyecanla derinden nefes alıb,bundan daha serfeli vaxt tapa bilmeyeceyini düşünüb,ellerini öz qarnının üstünde birleşdirdi.
-Amma…Bu defe ele olmayacaq.Ruhsuz hekimdense men verecem sene xeberi.
Qarşısındaki adamın heç ne anlamayan baxışlarını gördüyünde ayaq barmaqları üstünde bir qeder yükselib,onun dodaqlarına kiçik bir öpüş qonduraraq gülümsedi ve onun qulağına pıçıldadı.
-Men hamileyem heyatım.
Bu söhbetin başlanğıcını eşitdiyinde hiss etmişdi Ceyhun onun deyeceklerini.Leyla,bir damla yaşın onun gözlerinden süzüldüyünü görüdüyünde üzündeki tebessüm soldu.Narahatlıqla yaşı eli ile silib üzünü elleri arasına aldı.
-Ceyhun?Canım?
Gözlemediyi anda möhkemce sevdiyi adamın onu sinesine sıxması ile yeniden gülümsedi.Daha sonra ise onun sevinc ve fereh dolu sesi çalındı qulaqlarına.
-Heyatıma ele reng qatmaq qatmısan ki,meni her gün,her saniye varlığınla ele xoşbext edib,qürurlandırırsan ki,seni o qeder çox sevirem ki Leyla,heç vaxt bu xoşbextlik pozulmayacaq.Ailemsen menim.Bu heyatda yegane menim deyeceyim varlıqsan.Varlıqlarımsız.Heyatım,nefes alma sebebimsiz.Neceki sevgini,eşqi ele salan bir adamı cemi birce gülüşün,baxışınla özüne aşiq etmek etdinse,heç vaxt size ne ise olmasına icaze vermeyecem.Meni sevdiyini dediyin her an,içimde yaranan o mükemmel hissi senden başqası yarada bilmezdi.Esla!Sen menim diger yarım yox,ele menim özümsen!Yalnız menim!
İsti ve yumuşaq dodaqlar yeniden sert dodaqları esir aldığında içlerinde heç bitmeyecek olan o eşqi hiss etdiler.Astaca geri çekilerken alınlarını dirediler bir-birlerine.
-Ne vaxt öyrendin bu gözel xeberi de görüm?
-Özün bilirsen,neçe vaxtdı

<< 1 ... 219 220 [221] 222 223 ... 228 >>