çaş-baş halına daha çox tab getire bilmediyinden derinden bezginze nefes alıb,elini tutdu.
-Ay qız nedi inandın?
-A…ama.. s..en dedinki?
-Sebine bezen heqiqetende sene inana bilmirem.
Gözleri fikir içinde bir nöqteye zillenib qaldığında bütün semimiyyeti ile bu vaxta kimi özüne bele etiraf ede bilmediyi gerçeyi dillendirdi.
-Bezen…bezen onun sadece kiçik bir öpüşüne,meni qucaqlamasına bele döze bilmirem.Niye bilmirem amma,bir şey eksikdi sanki.Tam deyil.Toğrul o adam deyil.Hiss edirem.
Refiqesinin etirafı ile bedeni daha bir teeccüb dalğasına tuş gelerken,gözlerini qırpa bildi yalnızca.
-Ama...sen onunla nişanlanmısan?Yeni...
-Sebiş...her kes sizinki kimi delicesine eşq ile aile qurmurki...Bizimki bir növ iş sözdeleşmesi kimidi.
-Ne?
-Of...ay qız.Düzdü,Toğrul meni seve biler amma bu menim de onu sevmeyim menasına gelmirki...
-Leyla...Sen menim en yaxın refiqemsen.Dostumsan!İnan senin xoşbextliyii her şeyden çox arzulayıram.Amma nece yeni sevmeden nişanlanmaq.Bu günün sabahı da var.
-Sebiş!Men heç kesi sevmeyecem!Neler yaşadığımı ve helede yaşamağa davam etdiyimi sen yaxşı bilirsen!Bütün bunları seden daha yaxşı bilen yoxduki...He...birde Nani var.Qoy meni sevsinler!Men sevmeyecem!Heç vaxt!Belke eqoistlikdi amma,Toğrulun sadece varlığını yanımda hiss etmek yaxşıdı.Artığı yox!
-Leylam...
Qızın nese demeyine icaze vermeden davam etdi.
-Her nişanlanan da evlenmir bilirsen.Her neyse.
Söhbetden sıxılmış kimi ofisiantın gelmeyini işaret etdi.Yeniden gülümseyerek refiqesine baxıb göz vurdu.
-Narahat olma canım.Sabahdan yorğunluqdan heç Toğrulla bele görüşe bilmeyecem bu gedişle.Sen demiş,alış-veriş merkezinde ne var,ne yox aldıq.Halımıza bax.Gel indi bunları otele daşı görüm nece daşıyırsan.
Hesabı ödedikden sonra güc-bela ile torbalarını ellerine alıb,oradan ayrıldılar.Onsuzda seheri gün de Bakıya dönmüşdüler...(2706)
Her zamankinden ferqli olaraq istinin tesirinden saçlarını at quyruğu şeklinde yığmışdı.Etdiyi sade makiajı üzüne çox

<< 1 ... 49 50 [51] 52 53 ... 228 >>