olduğumu düşünürdüm.
Ola bilmezdi!Üreyini sıxan bir el vardı sanki köksünde ve o heç ne ede bilmirdi.Çetinlikle dillendi.
-Gedeceksen?
Bu suala gülmeyi geldi sadece ve qeti sesle qısaca cavaladı.
-He!
-Rengin saralıb senin.Ne olub?
Gülümseyib ona baxdı.Zarafatla Ceyhunu süzüb cavabladı.
-Belke,sevgili nişanlım senden ayrılacağım üçün kederlenirem?Ola bilmez?
Bunu o qeder çox isteyerdiki,belke de son zamanlarda isteyeceyi tek şey idi.Lakin tek mümkünsüz olan şey.Üzüne gücle gülümseme yerleşdire bildi.
-Ola bilmez! -dedi bir qeder sertlikle.Leyla gülümsemesini pozmadan söhbeti uzatmağa qerar verdi.
-Niye?Belke doğurdan da seninle bir daha görüşmeyeceyim üçün kederliyem?
Üzünü ona teref tutub nefessiz qalaraq bütün ömrü boyu baxmaq istediyi yegane çöhreye baxdı derinden.Başını iki terefe salladığında Leyla yene istediyi cavabı almayacağına emin idi.
-Senin üçün heç ne ifade etmediyim üçün kederleneceyini zenn etmirem.
-Niye ele düşünürsenki?Sen menim üçün çox şey ifade edirsen.
Bunu ona etiraf etmekden heç de utanmadı.Vecsizlikle çiyinlerin çekdi.
-Ne ifade ediremki?
-Çox şey desem?Meselen,sen menim üçün yad olsan bele,doğmaların yadlığından da doğma oldun.Bu qeder.
Bu ne demek idi bele?Bu sözleri ile ona nese demeye çalışırdı ya da belke de onu dost olaraq beyendiyini deyirdi?
-Niye heqiqeti demeye çekinirsenki?Yeni,cemi iki-üç gün tanıdığın biri olan men,sene doğma kimi görünürem?
Bundan daha artıq ona deyerli olduğunu nece ifade ede bilerdi axı?Heç cüre!Demeli Ceyhun üçün onun deyeri onun düşündüyü qeder deyildi.Özünü bu özünden razının yanında alçalda bilmezdi.O,Leyla Bedirzade idi!Birden her ne qeder çetin olsa bele qehqehe çekdi.Daha sonra ise dediklerine elave edirmişcesine dillendi.
-Amma,tebii ki,senin bu doğmalığın üçün ödeyeceyim mebleği düşündüyümde,bele davranmağa onsuzda mecbur olduğunu da başa düşürem.Yeni,indi fikirleşdim ki,seni özümle Bakıya apara bilmeyeceyime ve bir daha Toğrulla bir araya gele bilmeyeceyime göre özüme "senin

<< 1 ... 62 63 [64] 65 66 ... 228 >>