keçmişim…Keçmişim yaralarla doludu Ceyhun…
-Danışmaq istesen…
-O vaxtlardakı halımı yeniden xatırlamaq istemirem.
Bir müddet terpenmeden her ikiside sessizce denizi seyr ederek oturdular.
Axşamterefi iş üçün imzaları atarken Leyla sabah tezden Bakıya dönmeli olduğunu deyib,onlardan üzr istedi.Ümumilikde keçen söhbetlerde,seslenen qeh-qehelerde bele içinde gedecek olmanın,en esası ise ondan ayrılacaq olmanın qırıqlığı var idi.Sehere kimi rahat yata bilmedi.Seher yemeyini yedikden sonra evdekilere qonaqperverlikleri üçün teşekkür edib sağollaşdı.Haldun beyin onu hava limanına aparması üçün teklif etdiyi maşını Ceyhun ince bir halda geri çevirdi ve "onu özüm yola salacam"-deyib sağollaşdı.
Önceki geceki bahalı cip,heyetdeki qarajda idi.Bu maşının bura nece ve ne vaxt geldiyini bele soruşmadı.Evvelce otele getmeli olduğunu dedikde Ceyhun sessizce maşını otele doğru sürmeye başladı.Qalan eşyalarını toplayıb otaqdan çıxdığında Ceyhunun hele de onu gözlediyini gördü.Tebii ki...pulunu vermeyi unutmuşdu.Önde gederken arxasından da eşyaları gelirdi.Ceyhunun qarşısında dayandığında çantasını açdı ve çek vereqini kesib ona doğru uzatdığında bele gülümsemeye çalışdı.Qeribe idi.
Gülümsemeyi bacara bilmemişdi.Ceyhun ifadesiz gözlerle çeke baxıb gülümsedi.Onu götürmesinin gerekli olduğunu bilirdi.Vecsizce onu eline alıb şalvarının arxa cibine saldı qısa gülümsemesi ile.Elini ona uzatdı Leyla.
-Çox sağol.Her şeye göre.
Ceyhun ona doğru uzadılan ele baxdı.Leyla elini sıxacağını düşünerken,Ceyhun onun elini tutub qapıya doğru yönlendirende Leyla qaşlarını çatıb ona baxırdı.Qapıdan çıxdıqlarında Ceyhun üzünü çamadanları getiren işçiye tutdu.
-Vedat,onları menim maşınıma qoy.
Leyla yerinde donmuş halda ona baxıb,sertlikle elini çekdi.
-Mene bax,Ceyhun bey!Men seninle getmirem.Taksim artıq gelib.Otaqda olanda çağırmışdım.
-Ne pis...demeli taksi boşuna gelib.Menimle gedirsen!
-Hey.Hop.Orda dayan görüm.Heç kim mene emr vere bilmez.
-Yaxşı,Leyla xanım,sizi men

<< 1 ... 67 68 [69] 70 71 ... 228 >>