ciddi idi.
-Bunu etmeye haqqın yox idi Toğrul!Niye bele etdin axı?
-Meni başa düşmeyini istedim sadece.
-hıh..doğurdan?
-He.Fikirleşdimki bir az çaresiz qalsan belke meni anlayarsan.Dünyanın en gözel qızı ile nişanlıyam ama evlene bilmirem.Bu o terefe qalsın ne ona toxuna nedeki...
-Yeter!
O çaresiz deyildi!Heç vaxt da çaresiz olmamışdı!Hirsle gözlerini yumub,açdı ve bir saniyenin içinde aldığı bütün qerarları deyişdirdi.Onu ele salırmış kimi güldü.
-Sene ehtiyacım olduğunu zenn edirsen ezizim?
-Elbetteki...senin tekliyini paylaşmağa mene ehtiyacın var.Hemişe var idi ve yene var!Hetta bir nümune getirim?
-Buyur!
-Bu gün saat 8 etibarı ile heç vaxt olmadığı kimi ehtiyacın var mene!Orada senin yanında olmalıyam.
-Eslinde...düz deyirsen…
-Gördün gözelim menim?Bu çox sadedir.Menden dünenki gece üçün üzr iste iki saata yanında olum!
Leyla hirsle gözlerini yumdu.Ayaqlarını ritmle yere tez-tez vurarken derinden nefes aldı.Madamki o bu qeder alçala bilirdi,o zaman kartları açıq oynamağın ve bu teatra son qoymağın vaxtı çatmışdı.
-Qulaq as!
-Leyla...Leylam...mene ehtiyacın olduğunu de gelim yanına.
-Sene ehtiyacım yoxdu Toğrul!Bilirsen?Zengini gözleyirdim çünki sene olduqca vacib bir melumatı demeliydim...
Arada yaranan sessizlikden Toğrulun çaş-baş qaldığını anlayacaq derecede tanıyırdı onu.O,Leylanın onun dediklerini edeceyinden emin olduğundan demişdi bütün sözlerini.Yanılmışdı.Kekeleyerek dillendi…
-N..ne...neyi?Neyi demelisen?
-Artıq seninle nişanlı olmadığımı!
Olduqca sert ve acımasızca tökülmüşdü sözler dilinden.Qeribesi ise o idiki,özünü rahatlamış hiss edirdi.Onun qezeblendiyini ses tonundan hiss edirdi.
-S..sen ağlını itirmisen?
-Yox!Sene olan güvenimi itirdim bu sabah etibarı ile ve buna göre de aramızdakı bütün elaqeleri de bitirmek qerarına geldim.
-Bütün?
-Beli bütün!Bildirmek isteyiremki,seninle o çox istediyin lahiyeni de reallaşdırmaq fikrinden de vaz keçdim.
-Bunu ede bilmezsen!
-Sende menim kimisen...Menim kimi işini

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 228 >>