olsa peşman olmaram!Sene barmağı ile toxunacaq her kesi men,böyük zövqle mehv ederem!
Aniden eşitdiklerinin tesirinden yerinde donub qalmış qızı qollarından buraxdı.Hirsle arxasını dönüb getmek itediyinde bir el elinden tutaraq saxladı onu.Eşitdikleri,heyatı boyu eşitdiyi bütün cümlelerin her birinden daha deyerli ve möhteşem idi.Onun kim olması,ne işlemesi vecine bele deyildi.Xestexanada ilk gördüyü anda başa düşmüşdü eslinde.Onu itire bilmezdi!Sebebini bilmirdi,amma itire bilmezdi.Ona ehtiyacı vardı.Yalnız ona!Eger o,hiss etdiklerini bu cür gözel ifade etmekden utanmırdısaŞçekinmirdise,demeli ozü ağılsızlıq edirdi.Sebinenin ne demek istediyini yalnız indi anlamışdı.Bunu bu qeder tez başa düşeceyini heç ağlına bele getirmezdi esline qalsa.Gözünden axan bir damla yaşla birge gülümseyib,ovucundakı eli sıxdı.Axsayaraq onun dahada yaxınına gelib,teeccüb qarışmış,hirsli çöhreni süzdü.
-Getme!
Söz dodaqlarının arasından emr formasında çıxsa bele geri addım atmadı.Yaxınlaşıb tam qarşısında dayandığında dürüstlükle onun gözlerine baxdı.
-Sebebini soruşma Ceyhun.Cavabini hele özümün de tam bilmediyi bir sualla üz-üze qoyma meni.Amma getme.
Tam olaraq eşitmek istediyi bu deyildi belke amma,yalnız onun terefinden bu qeder deyer verilmesi bele,onun üzünün gülümsemesine bes etmişdi.Yeniden qolunu qızın beline dolayıb,onu özüne teref çekdiyinde,Leyla gülümseyerek,bu defe tam rahatlıqla ellerini onun sinesine qoymuşdu.
-Menimle qal.Ne işlediyini,kim olduğunu,o heç xoşum gelmeyen pulları hardan ve nece qazandığını bilmirem.Heç vecime de deyil.Amma bilmeyini isteyiremki,evin kiçik,sınıq salxaq bir ev bele olsaydı,men yene de senin elinden tutub,getmemeyini isteyerdim.
-Bunu düşünmemişdim bele!
Gülümsedi yeniden qız.
-Men yene de qabaqcadan deyim.Niye bilmirem amma,kim olmağının önemi yoxdu.Yalandan bele olsa nişanlıyıq ve men bu beraberliyi görmezden gelmek istemirem.
-Sen meni qısqanırsan gece gözlü?
-Nedi ola bilmez?Bu sualdan qaçmayacam.Seni en az,senin meni

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 228 >>