an,onun üzünü göre bilmese bele,halının deyişdiyini hiss ede bilirdi Ceyhun.Cavab gelmediyini görüb,gözünden yene yaş süzülerken,davam etdi.
-Eli Vahabzade!
-Helede…hele de ona nifret edirsen?
-Ne bilim.Bilmirem.Eslinde mence birinden nifret etmek üçün onu tanımaq lazımdı.Men hele ki,onunla tanış olmamışam Ceyhun.
Udqundu adam.Teslimiyyetle gözlerini yumdu.Son bir ümid dillendi.
-Özün mene demişdin ki,senin başına gelenlerden onun xeberi yox imiş.
-Sene deqiq ne dediyimi bilmirem,amma,xeberinin olmadığına inanmıram men.
-Bes…eger doğurdan da xeberi olmayıbsa?Ya da…
Yeniden onun davam etmesine icaze vermeden sözünü kesdi Leyla.
-Yene de günahkardı menim qarşımda.Eger xeberi yox idise,xeberi olandan sonra zehmet çekib,iki sözü yan-yana getireydi.O boyda pulun olmağı ile deyil beylik!Üzr isteyirem deyeydi.Demedi!İndi desin.Bilmirdim,bağışla desin.Onu vurası deyilemki men.Men evime edilen basqınlardan sonra bele vaz keçmedim onu axtarmaqdan,onunla savaşmaqdan Ceyhun!Yene de vaz keçmerem!Onun kim olduğunu bilmek isteyirem.
Başını onun sinesinden qaldırıb,gözlerini gözlerine dikib pıçıldadı.
-Gözlerine baxmaq isteyirem.
Ve Ceyhun…Gözlerini qızın,vurğunu olduğu gözlerinden qaçırdı.Özünü itirmekdir belke de Eşq!Özünü onda tapmaq üçün.
Yaxud,özünü danmaq.Eslinde kime nece serf edirse ele davranmaqdır.Meselen,kim eşqi üçün özünü danıb,her şeyin,bütün doğrularının üstünden böyük bir xerr çeker axı?Ümumiyyetle bunu bacara bilen varmı?
Yene gülümseyerek oyandı yeni güne Leyla.Saçlarına qonan öpüşe qarşılıq üzünü qaldırıb onu süzdü.Yaşanaları xatırlaması ile qıp-qırmızı qızararken,başını aşağı eydi.Başını yeniden onun boyun boşluğuna basdırdı.Her ne olarsa olsun,onun qollarında olmaq,oyandığında ilk onu görmek,Leyla üçün möhteşem bir hiss idi.Qollarını yeniden ona doladığında,qoxusunu içine çekdi.
-Qoxunu sevirem.
Bu beraberliyin davamı üçün onunla mübarize aparmalı olduğunu bilirdi.Özü ile mübarize aparmalı idi en esası.Doğruları,yanlışları ile.Buna gücü

<< 1 ... 96 97 [98] 99 100 ... 228 >>