girdi.
-Buyurun, İmran müellim....
Saçları ağarmağa başlayan İmran rahatlıqla eyleşdiyi kürsüye söykenib hiylegerceisne tebessüm etdi.
-Demek bele, Anar!...Senin de bildiyin kimi Fexriyye xanımın 1 heftelik mezuniyyeti bitdiyine göre işinin başına qayıdır bugün...
Anar tünd qehveyi gözlerindeki qığılcımla gülümseyib dedi:
-Beli, İmran müellim, bilirem...Men onun qoltuğu nu özüne qytarıram...
-Amma?!...
Anardan cavab çıxmadığını görüb ayağa qalxdı.Ona yaxınlaşıb ellerini çiynine basdı.
-Sen bugünden Senem xanımın şöbesinekeçirsen....
Anar kabinetden çıxıb pillekanlarla aşağı enmeye başladı...
Noyabr, 1982-ci il.Azerbaycan SSRİ-si...
“N” rayonu...Yağış dayanmadan süretle yağırdı...
Pencere önünde “yağışın reqsi”ni izleyen gen qızın gözleri dolub daşırdı...
-Senem!!!...
Atasının qışqırığını eşiden Senem titremeye başladı...
Mart, 2007-ci il.Bakı...
Fexriyyeona uzadılmış eli sıxıb gülümsedi.Anar da qarşılıq verdi.Fexriyye onun baxışlarında ilişib qaldı bir anlıq.Anar da sanki bundan hezz alırmış kimi gizli kinaye ile gülümsünüb ona baxdı.
İmranın cod sesi onlarıbir-birinden ayırdı.
-Çox gözel!....İndise işinizin başınıza!...
Artıq günorta idi.
Fexriyye her defe gözlerini yumub açdıqda o gözler gelib dururdu gözünün önünde.
“Ne oldu axı menebirden?!...Adice bir baxış idi de..Off, Fexriyye, oofff!..Özüne gel!...”
Başını qaldırıb iş yoldaşlarına baxdı.
-He,Fexriş, danış görüm...
Fexriyye elindeki kağızı qovluğa buraxıb teeccüblü sesle soruşdu:
-Neyi danışım, ay qız?! Seherden beri çene vururam da!...
-Yooox, Fexriş, onu demirem eee...Heyatında teze hadise-filan varmı?!...
-Fidan, men Berline bibimgile getmişdim, day sevgi söhbetlerine yox!...
Fidanın ona “şübhheli” baxışlarına başını bulayıb nese demeye çalışırdı ki, onlarla bir kabineti bölüşen Nicatın qehqesi eşidildi.
-Fexriş, meslehet görmürem...Fidan başna bela ola-ola gedecek, men den dmesi!...
-Sen-özünübeyenmiş Nicat bey, heç qarışma!...
-Xeyir ola?! Belke qatıq qaradır, xeberim

<< 1 [2] 3 4 ... 132 >>