başladım.
Axı mene ne olmuşdu bele?!...
Bu sualla 1 saat kabinetde o baş-bu baş addımladım.Ellerimi oynadırdım, gah belime, gah da boğazıma qoyub bir anlıq dayandırdım.Gözlerimi yumanda “o” gelib dururdu canlı-canlı qarşımda...
Qapının döyülmesine illerin yuxulusu kimi diksindim.
-Gelin!...
İçeriye girecek adam her kim olsaydı, xoş tebessümle qarşılayardım, amma olmadı.Anar öz şeytani tebessümü ile keçib qarşımda dayandı.Men yene özümü itirmişdim bir anlıq.O, sanki menim bu veziyyetimden lezzet alırdı.Tebessümü cehenneme, baxışlarları...
Bir neçe saniyelik çeken bu “möcüzeli” an birden yoxa çıxdı.Men soyuqqanlılığımı ele alıb dodaqlarıma gücle tebesüm yapışdırmağa çalışdım.
-Buyurun, Anar bey...
-Mene “bey” deme, sadece Anar de...
Men robot kimi onun “emr”lerini yerine yetirdim.
-Lap yaxşı, Anar, eşidirem.Her hansısa problem var Senem xanımın tapşırığı ile bağlı?!...
-Yox, her şey qaydasındadır...
-O zaman?!..
-Seninle danışmağa gelmişem...
Men yene onun gözlerinde itirdim.Her ne qeder özümü ele alıb soyuqqanlılığımı göstermeye çalışsam da alınmırdı.Onun baxışlarında ele bir güc vardır ki, insanı sehrleyirdi sanki.
Özümde güc tapıb 2-3 addım geriye çekildim.O oz yerinde rahatca dayanıb mene xefifce gülümsündü.
-Amma men seninle danışmaq istemirem...
Sözümü deyib udqundum.Anar başını azacıq yana eyib meni diqqe tle süzdü.İçim titrese de, özümü o yere qoymurdum.Tebessümünü eskik etmeden mene yaxınlaşdı.
-Niye?!...Menden bu qedermi qorxursan?!...
Yene insanı tabe etdirecek emin danışığı...
-Yox...Hem men niye senden qorxmalıyam?!...
-Ne bilim...
-Onda men de bilmirem...
Üzünde heç bir qızartı-filan yox idi.Sanki ne men şille çekmişdim, ne de ki bu şille yemişdi...İlahi!...Men ne danışıram gic kimi?!...Men ona şille çekdim?!...Axı...Harda?!...Yox..Aman Allahım!...Neyledim men!...
Anar menim beynimden keçenleri oxuyub tebesssümünü daha da genişlendirdi.
-Narahat olma, etrafda insan yox idi...
Men gözlerimi ona nece zillemişdimse, sesinin

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 132 >>