toxunanda sene toxunuram...
Fexriyyye eşitdiyi soz sözlerden özüne qayıdıb gücle de olsa onu özünden araladı.
-Get onların yanına!...GET!!!...
Ele bu sözü demişdi ki,Anar onu divara dayad.Her ikisi de göz-göze, nees-nefes idiler.Qezeb yoxa çıxdı bir anlıq.Fexriyye tir-tir esmeye başlayanda Anar barmağıile onun yanağına sığal çekib qulağına xırıltılı sesle pıçıldadı.
-Bacarmıram...Sensiz bacarmıram...
Fexriyye gözlerini yumub açanda dodaqlarına ehtiraslı istilik geldi.Anar nefesini hiss eletdirib her 2 eli ile qızın üzün tutdu.
-Fexriyyem menim...Gözelim...
-Anar, lazım deyil-sesi zeif çıxırdı.
Elini gücle qaldırıb onun sinesine qoyaraq pzünden itelemeye çalışsa da müqavimet göstere bilmedi.Anar nefesini üzünün her bir yerinde-gözlerinde, dodaqlarında, yanaqlarında, alnında, çenesinde hiss etdirib yavaş-yavaş aşağıya enmeye başladı.Boğazında nefesini hiss edende yumulmuş dodaqları aralandı.
-Anar...-ehtiraslı pıçıltı ile seslendi.
Anar onun gözlerine baxıb dodaqlarına yaxınlaşdı.Qarşılıq vermek istemese de, alınmadı. Qolları ile boynunu qucaqlayıb öpmeye başladı.Anar öpdükce onu divara da sıxlaşdırırdı.Fexriyye ayaqlarını onun beline dolayanda Anar qızı divardan araladı.Xalçaya uzandırıb ellerini bedeninde gezdirmeye başladı.
-Fexri...
-Anar...
Anar artıq özüne nezareti itirmişdi.Qızı öpdükce onun dadına daha çox baxmaq isteyi yaranırdı.Üzünün her bir cizgilerini, boğzaını öpüşlere qerq etmişdi.Yavaş-yavaş eynindeki paltarı çıxartmağa başladı.Fexriyye mest olduqca harda ve kiminle olduğunu unudurdu.Anar qızı soyundurub bedenini öpmeye başladı. Sinesini öpende Fexriyye ehtirasdan qıvrilib başını sinesine daha berk sıxırdı.Barmaqlarını saçlarına keçirderek gözlerini yumub açırdı...
Anar aniden dayanıb başını qaldırdı.Ala gözlere baxaraq xırıltılı sesle pıçıldadı.
-Men bunu etmeyecem,-deyib qalxmaq isteyirdi ki, Fexriyye qollarını onun boynuna keçirtdi.
-Anar...Men onsuz da mehv olmuşam...Bilirem ki, getsen, bir daha qayıtmazsan...
Fexriyye sözlerini

<< 1 ... 100 101 [102] 103 104 ... 132 >>