divara söykenmiş veziyyetde yatıb qalmışdı.Onun halını gören İlqar esebileşse de onun qolunu boynuna keçirdib ayağa qaldırdı.Divanda uzandırıb üstünü pledle örtdü.Qoltuqda eyleşib dizlerine dirseklendi.Menalı baxışlarını onun üzerine yönlendirib düşünmeye başladı.
...Anar gözlerini açanda başında küt ağrı hiss etdi.Elini başıına apararaq qalıx eyleşdii.
-Ne oldu mene?!-soruşub alnını sıxdı.
-Bilmirem,-İlqar soyuq tonla cavablandırdı.
-İlqar, xahiş edirem...
-Etme..!
Anar gicgahlarını daha berk sıxıb gücle soruşdu:
-Saat..
-11-e qalıb...
-Nee?!...
-Azzar!!!-acıqlanıb ayağa qalxdı.-Bundan sonra menim dediyimle oturub duracaqsan!!!...
...Fexriyye çarpayıda uzanaraq balışı berk qucaqlayıb gözlerini zillemiş olduğu nöqteden ayırmırdı.Sessizce axan göz yaşlarını hiss etmirdi.Lavin içeri girib yanında eyleşdi.
-Fexi...
-Hmm...
-Axı niye eledin?!...
-Bilmirem...Bacarmadım...
Lavin Fexriyyenin saçlarına sığal çekerek gözünün önüne gelen keçmişi qovalamağa çalışdı.Onun uşaqken tecavüze meruz qaldığını yalnız İlqar bilirdi, heç emisinin de xeberi yox idi...
-Fexi, qalx...
-Mmm,-başını gücle bulayaraq etiraz etdi.
-Fexi...Menim xetrime...
-Sen...çıxa bilersen?!...
-He...Elbette...
Lavin çıxıb getdikden sonra çarpayıdan qalxan Fexriyye qan lekesini göründe göz yaşlarını saxlaya bilmedi.Eli ile ağzın tutub divara söykendi.
“Ata, bağışla meni...”
...15 deqiqe idi ki, isti duşun altında dayanaraq ağlayırdı.
“Axı men niye bu qeder zeifem?! Niye bu qeder axmağam?! Niye onu buraxdım?! Niyeeee?!...”
Anarla bağlı xatireleri xatırladı.Her xatire onu daha da möhkem ağladırdı...
...Eyninde xalat, başında qefte ile qoltuqda eyleşerek ke-key Lavine baxırdı.Lavin divanda qalxıb onun qarşısına keçerek dizlerini döşemeye atdı.
-Fexi...
-Hmm...
-Necesen?!...
-Yaxşıyam...
Sualları key kimi cavablandırırdı.Uzaqdan baxan olsaydı, qızı delixabadan qaçmış hesab ederdi...
-Fexi...
-Lavin, rahat burax meni,-deyib yataq otağına qaçdı.
Üzü üste yatağa düşüb hönkürmeye

<< 1 ... 104 105 [106] 107 108 ... 132 >>