qayıtdı...
NOYABR, 2007-Cİ İL.BAKI...
Abortadan son andaca vaz keçdi.Artıq qadın hekim elindeki “Qaşıq”la ona yaxınlaşırdı ki, ağlaya-ağlaya ordan qaçaraq Lavini qucaqladı.
-Bacarmadım...Gücsüzem, bacarmıram heçç ne...
Lavin onu b erk-berk qucaqlayıb sakitleşdirmeye çalışdı.
-Şşş...Sakitleş..Sen en düzünü etdin, yoxsa doğulmamış körpenin ahı seni tutacaqdı...
-Doğrudan?!...
..10-15 deqiqeden sonra Lavinin evinde idiler.Lavin elinde su dolu stekanı Fexriyeye uzadıb divanda eyleşdi.Fexriye bir az içib stekana baxdıqdan sonra alçaq sesle soruşdu:
-Neyleyecem?!...
-Fexi, anlamadım daha doğrusu...
-Men uşağı saxlatdırdım, atam bunu bilse...
Ellerini titrediyini sezib sözün davamını getire bilmedi.Gözlerinden süzülen damlalar süretlendi.
-Atam meni öldürecek...
Lavin Fexriyyeni sinesine basıb berk qucaqladı.
-Narahat olma, sene heç ne ede bilmez...
Fexriyye ona daha da sığınıb pıçıltılı sesle soruşdu:
-Niye?!...Niye meni qoruyursan?!...
Lavin onaun gözlerinin içine baxaraq öz-özüne cavabladı:
“Çünki İlqara söz vermişem, neyin bahasına olursa-olsun, seni qoruyacam...”
Fexriyyenin tir-tir esdiyini görüb onu daha berk qucaqladı...
...Malik evi velek-elek elese de, qızını tapa bilmirdi.Onun otağında olan-qalan ne varsa hamısı yerle bir olmuşdu. Aysu ile Murad bir-birlerine qorxu ve telaşla baxaraq ne edecekelerini bilmirdiler.Bu zaman zeng çalındı.Malik eseble qapını açanda qızını yazıq halını görüb daha da esebileşdi, elini uzatmaq isteyirdi ki, Fexriyye 2-3 addım geri atıb ona baxdı.Onun gölzerinde yalvarışoxunurdu.Yene yanaqları islanmağa başlandı.
-Ata...eleme...
-Gel!!!...
Hökmlü sesden diksinib udquna-udquna içeri keçdi.Malik onun qolundan yapışıb zala getirerek dsivana atdı.
-Sen...(üzr isteyirem, hedden artıq ağır söüyşler var burda deye yazmacayam)
Ağzı işlese de, el-qolu işlemirdi.Qızının halı onu neqeder esebileşdirirdise, o bir o qeder de incidirdi,ağrıdırdı. Fexriyye elleri ile qulaqlarını qapadıb gözlerinden dayanmaq bilmeden yaş

<< 1 ... 109 110 [111] 112 113 ... 132 >>