axıdırdı. Malik birden eli ile üreyini tutub dayandı, sanki nefesi kesildi, baxışlarını bir nöqteye zilleyende gözlerine qaranlıq çökmeye başladı.Ve döşemeye çırpıldı...
...Fexriyye xestexanada vurxuna-vurxuna bir oturub, bir dururdu.Heyecandan üreyi yerinden çıxacaqmış kimi olurdu, qurumuş dodaqlarını tez-tez isladırdı, barmaqlarını sındıracaq derecede oynadırdı, etaraf qoxu dolu baxışlarla baxıb gücle udqunurdu, gözleri bezen hedeqesinden çıxacaq qeder böyüyürdü....
Budur, qapı açıldı ve içeriden ağ xalatlı saçları azacıq ağarmış hekim çıxdı.Fexriyye özünü nece qabağa atdısa, yazıq kişi qulyabanı görmüş halı ile qorxub qona baxdı.
-Ata..atam...necedir?!...
Hekim heyecandan özünü itiren “qız”a baxıb başını bulaya-bulaya özüne gelmeye başladı.
-Heç ne, qızım....
-Yalandır, yalan deyirsiniz...Yalan demeyin mene noolaarrr, düzünü deyin...
Fexriyye özünü itirmeyin en pik heddine gelib çatmışdı.Bütün bedeni titremeye, esmeye başladı.
-Qızım, atan...miokard...
-Neeee?!...
En son xatırladığı sehne huşunun itirmesi oldu...
...1 hefte keçdi...
Fexriyye artıq Lavinin evinde yaşayırdı, ata evinden ömürlük çıxıb getmişdi.Xestexanada defelerle göz yaşları içinde atasına yalvardı, amma faydasız qaldı.Malik qızını görmek bele istemirdi artıq, her defesinde sözünü bağıra-bağıra deyirdi...
Aysu ile Murad ağlaşıb qucaqlaşma sehnesi bele Malikin üreyini yumşaltmadı.Fexriyye atasını qucaqlamaq isteyende 5 addım geriye at ataraq barmağı ile qapını gösterdi...
Gülseher ve Sahile...Onlar da ağlaya-ağlaya qaldılar...
...Budur 1 hefte idi ki, Lavinin evinde meskunlaşmışdı.Son sehneler gözünü önünden bir film lenti keçib gedirdi.Göz yaşı içinde xatırlayırdı, her gece kabuslarla yatıb oyanırdı...
Lavin ise İlqarın tapşırığını yerine yetirirdi.Heqiqeten de Refaelle Senemin üz cizgileri arasında müeyyen oxşarlıq vardı.Eger DNT analizi Refaelle Anarın ekiz olduğunu sübut edibse, onda bu qadın niye?!...Geceler İlqarla elaqe saxlamağa çalışırdısa, alınmırdı.Hirsle noutbuku

<< 1 ... 110 111 [112] 113 114 ... 132 >>